بررسی روند تحولات ساختار اقتصادی نواحی روستایی ایران

بر اساس نظریه ی تغییرات ساختاری گذر از اقتصاد سنتی به اقتصاد نوین تا جایی ادامه می یابد که کشاورزی در مقایسه با سایربخش ها به بخشی حاشیه ای و ناچیز در کل اقتصاد تبدیل شده و برعکس بخش صنعت و خدمات به رشد و شکوفایی می رسد . روند تاریخی تحولات این سه بخش بیانگر اهمیت بالای بخش کشاورزی و عدم رونق فعالیت های صنعتی و خدماتی در دوران اقتصاد سنتی بوده است به طوری که در دوران مذکور عمده نیروی کار شاغل در بخش کشاورزی فعالیت می کردند . به مرور زمان با رشد فعالیت های صنعتی نقش بخش کشاورزی کاهش و به بخش های صنعت و خدمات افزوده می گردد . پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی - اکتشافی به بررسی روند تحولات ساختار اقتصادی نواحی روستایی در 20 سال اخیر پرداخته است . نتایج این بررسی روشن می سازد؛ بخش کشاورزی، صنعت و خدمات در کل کشور روندی رو به افزایش داشته و در نقاط روستایی در بخش کشاورزی و خدمات روندی رو به افزایش و در بخش صنعت روند کاهشی داشته است . شاخص تغییر ساختاری نشان می دهد که در سطح کشور بیشترین تحولات مربوط به استانهای؛ اردبیل، بوشهر، گلستان، مرکزی، خوزستان، هرمزگان، کردستان و یزد می باشد . همچنین در نواحی روستایی استانهای؛ مازندران، قم، بوشهر، خوزستان و زنجان دارای بیشترین تحولات اقتصادی در طی دوره مورد بررسی بوده اند .

کلیدواژه ها:

تحولات اقتصادی ، ساختار اقتصادی ، نواحی روستایی ، کشاورزی ، صنعت ، خدمات.