بررسی آلودگی کریپتوسپوریدیایی سگ های ارجاعی به کلینیک های منتخب شهرهای تهران، اصفهان، ساری، گرگان و کرمان با استفاده از دو روش رنگ آمیزی ذیل نیلسون اصلاح شده و اورامین

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 467

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

VETLAB01_339

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1398

چکیده مقاله:

هدف: کریپتوسپوریدیوم یکی از انگل های همه جایی دستگاه گوارش پرندگان و پستانداران است . به علت طبیعت فرصت طلب بودن آن در افراد با نقصان سیستم ایمنی ، کریپتوسپوریدیوز یکی از بیماری های شایع ناشی از تماس با حیوانات خانگی است . با توجه به گسترش روزافزون نگهداری این حیوانات و اطلاع ناکافی صاحبان آن ها از بهداشت و شرایط زندگی ، خطرانتقال زئونوزها و از آن جمله کریپتوسپوریدیوز وجود دارد. مواد و روش کار: از 191 قلاده سگ خانگی و ولگرد ارجاعی به بیمارستان حیوانات کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران،100 قلاده سگ خانگی ارجاعی به کلینیک تخصصی دام های کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد واقع در شهر اصفهان،150 قلاده سگ خانگی و ولگرد ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دکتر کلانتری واقع در شهر ساری،130 قلاده سگ خانگی و ولگرد ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دکتر عجمی در شهر گرگان و 110 قلاده سگ ارجاعی به کلینیک دامپزشکی دکتر اکبرین در شهر کرمان، نمونه برداری با سوآب انجام و با دو روش ذیل نیلسون اصلاح شده و اورامین رنگ آمیزی شد. نتایج و بحث : آلودگی دریک قلاده سگ ماده خانگی 4 ماهه مبتلا به اسهال و دریک قلاده سگ ماده ولگرد 8 ماهه ارجاعی به بیمارستان حیوانات کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، یک قلاده سگ ماده خانگی 5 ماهه مبتلا به اسهال و در یک قلاده سگ نر ولگرد یکساله ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دکتر عجمی و همکاران در شهر گرگان با هر دو روش رنگ آمیزی مشاهده گردید. تفاوت آماری معنی داری بین آلودگی سگ ها ی خانگی و ولگرد در هیچ کدام از سه گروه سنی و دو جنس مشاهده نگردید. هیچکدام ازسگ ها در شهرهای اصفهان، ساری و کرمان آلوده نبودند. نتایج این تحقیق ثابت می کند که کریپتوسپوریدیوم انگل معمول و متداولی در سگ ها درایران نیست ؛ به احتمال زیاد چنانچه نمونه ها با روش های حساس تری مانند شناور سازی و تغلیظ آماده می شد؛ درصد آلودگی بالاتر از این میزان به دست می آمد.

نویسندگان

حسام الدین اکبرین

دستیارتخصصی اپیدمیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

سیدجاوید آل داود

گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

حمیدرضا حدادزاده

گروه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

شاهرخ رنجبر بهادری

گروه پاتوبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار