شیوع تحت بالینی درماتوفیتوز در جوندگان و خرگوش های خانگی ارجاعی به پلی کلینیک تخصصی حیوانات خانگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات در زمستان 1387

هدف: جوند گان و خرگوش ها از جمله حیواناتی هستند که می توانند به انواع مختلف قارچ های درماتوفیتی آلوده گردند و از طریق مو، پوسته های بدن و اشیاء آلوده این عفونت را به انسان منتقل نمایند. اکثر جوند گان و خرگوش های درماتوفیتی فاقد نشانه های بالینی می باشند.6 تا 14 درصد از جوندگان سالم حامل این آلود گی قارچی می باشند. از آن جا که در سال های اخیر نگهداری خرگوش، همستر، سنجاب و دیگر جوند گان در خانه های ایرانی رو به افزایش نهاده است ؛ به منظور بررسی درماتوفیتی تحت بالینی در این دسته از حیوانات، این بررسی انجام شد. مواد و روش کار: بررسی حاضر بر روی 24سر خوکچه هندی، 8 سر خرگوش، 9 سر همستر ارجاعی به پلی کلینیک تخصصی حیوانات خانگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات انجام پذیرفت . در این بررسی ابتدا مشخصات هر حیوان از نظر جنس و سن تقریبی ( بالغ یا غیر بالغ ) ثبت گردیده و پس از معاینه بالینی هر حیوان از سه ناحیه گوش، پوزه و پنجه نمونه برداری انجام گرفت . پس از آن نمونه ها ی مو در محیط کشت سابورو دکستروز آگار همراه سیکلو هگزامید و کلرامفنیکل برای مدت 2 هفته در دمای 25 درجه سانتیگراد کشت داده شدند. نتایج و بحث : در این بررسی از 123 محیط کشت داده شده در11 مورد از آن ها قارچ درماتوفیت جدا گردید و میزان آلودگی در حیوانات مورد آزمایش 26 درصد گزارش گردید. در مطالعات آماری اختلاف معناداری بین جنس و سن مورد مشاهده قرار نگرفت . همچنین آلودگی در خوکچه های هندی 45 درصد، خرگوش ها 2 درصد و همستر ها صفر درصد گزارش گردید. شایع ترین گونه درماتوفیت جدا شده تریکوفیتون منتاگروفیتس بود و گونه های دیگر نظیر میکروسپوروم کنیس در مرحله بعدی قرار داشتند. از نظر ناحیه مبتلا بین سه ناحیه پوزه، گوش و پنجه اختلاف معناداری مشاهده نگردید اما آلودگی به پنجه شیوع بیشتری را نشان می داد. با توجه به شیوع نسبتا بالای آلودگی درماتوفیتوز در حیوانات ارجاعی این بررسی ، به کلینیسین ها پیشنهاد می گردد که در ویزیت این دسته از حیوانات آزمایش های قارچی را برای کاهش نگرانی و خطر انتقال آلودگی به صاحبان حیوانات مورد توجه قرار دهند