ارزیابی روش CCIEP و مقایسه آن با روش های معمولی بر روی بیماران مبتلا به تب مالت

هدف: بروسلوز یکی از عفونت های مشترک بین انسان و حیوان است که در برخی از نقاط کشورمان به صورت اندمیک وجود دارد. عامل این بیماری یک باکتری گرم منفی و کوکوباسیل و داخل سلولی است . تا کنون 6 گونه مختلف از آن شناسایی شده که در بین آن ها بروسلا ملی تنسیس مهمترین گونه بیماری زا برای انسان است و اگرچه جداسازی عامل بیماری دقیق ترین روش تشخیص است ولی روش های سرولوژی مختلفی مانند آزمایش های آگلوتیناسیون-کومبوز -CFI-IFA-RIA والایزا نیز مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این مقاله مقایسه آزمایش CCIEP با روش های تشخیص معمول آزمایشگاهی مانند آگلوتیناسیون، کشت خون، آزمایش و... است . مواد و روش کار: دراین طرح از عصاره پروتئینی خام دیواره سلولی بروسلا به عنوان آ نتی ژن در آزمایش CCIEP مورد استفاده قرار گرفته و با روش های تشخیص معمول در آزمایشگاه ها مقایسه گردید. نتایج و بحث : در این آزمایش 94 نمونه خون از چندین بیمار مشکوک به تب مالت جمع آوری شد که 44 مورد از لحاظ بالینی و سرولوژی بیمار واقعی ، 7 مورد مشکوک به تب مالت و 43 مورد باقی مانده همگی غیر بیمار مشخص شدند که دیده شد که آزمایش CCIEP از 44 مورد بیمار تنها 40 مورد (با حساسیت 90% ) را شناسایی کرده است و همچنین آزمایش رزبنگال در 42 بیمار (با حساسیت 95% ) و آزمایش کشت خون در 7 مورد ( با حساسیت 20% ) و آزمایش آگلوتیناسیون به روش اسلاید در 36 مورد (دارای حساسیت 82% ) بوده است . با توجه به نتایج آزمایش کشت خون 3 روز پس از عفونت مثبت و تا 18 روز پس از آن ادامه داشته ، آزمایش رزبنگال 4 روز پس از عفونت مثبت و تا 100 روز بعد از آن ادامه داشته اند و آزمایش آگلوتیناسیون به روش اسلاید پس از 2 روز مثبت و تا 120 روز پس از آن ادامه داشته و در نهایت آزمایش CCIEP بعد از 4 روز مثبت و تا 50 روز ادامه داشته است . به طور کلی آزمایش CCIEP می تواند به عنوان یک روش تکمیلی همراه با آزمایش های آگلوتیناسیون در تشخیص بروسلوز به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

بروسلوز ، آزمایش CCIEP