انتخاب گونه اقتصادی پرورشی درآب های شیرین لب شور شده ایران

امکان کشت میگو پاسفید غربی Litopenaeus vannameii در 2 استخر آب لب شور داخلی و 3 استخر آب دریا در استان هرمزگان - ایران مورد مقایسه قرار گرفت. اکسیژن محلول، سختی، نیتریت، نیتروژن، کلسیم و آهن در آب دریا و دمای آب، پی اچ، شوری، قلیائیت، آمونیاک و منیزیوم آب لب شوردر مقایسه با دیگر منبع آبی کمتر بود. ذخیره سازی میگوهای با مت وسط وزن 3/00±0/38 گرمی به تعداد 20000 عدد در هر استخر 1000 متر مربعی بعد از سازش یک هفته ای در تانک انجام گردید و متوسط غذیه روزانه 5 درصد زی توده ( حداکثر 7 درصد در نیمه اول فصل تولید و حداقل 3 درصد در ادامه پرورش) بود. نتایج نشان داد گرچه متوسط بقا در استخرهای آب لب شور 68/35 درصد استخرهای آب دریا 87/64 درصد متفاوت معنی دار با هم داشتند P<0.05 ولی، بعد از 3 ماه پرورش 2108 کیلو گرم در هکتار با متوسط وزن 18/0±9/24 گرم و 2300 گرم در هکتار با متوسط وزن 20/11±0/84 گرم P> 0.05 میگو به ترتیب از استخرهای آب لب شور و آب دریا برداشت گردید. متوسط ضریب تبدیل غذایی 1/45 در استخر با آب لب شور و متوسط 1/3 در استخر با اب دریا بدست آمد P<0.05 چنین نتیجه گیری می شود که میگوی پاسفید غربی می تواند در آب های لب شور داخلی ایران تولید شود و با توجه به شرایط تغییر اقلیم موجود در کشور به خصوص خشکسالی ومحدودیت آب شیرین و یا منابع آب شیرین لب شور شده، کاندید اقتصادی پرورش باشد.

کلیدواژه ها:

تولید میگو ، آب های لب شور ، تغییراقلیم ، محدودیت آب های شیرین ، ایران