نگهداشت و ماندگاری منابع انسانی در مناطق کمتر برخوردار؛ تبیین نقش نگرش شغلی

نیروی انسانی یکی از منابع مهم و اساسی سازمانها قلمداد میشود و سازمانها برای رسیدن به اهداف خود، نیازمند نیروی انسانی متخصص و متعهد میباشند؛ بنابراین یکی از مهمترین وظایف مدیریت منابع انسانی سازمانها، وظیفه حفظ و ماندگاری نیروی انسانی است. به همین منظور هدف از این پژوهش، بررسی رابطه نگرشهای شغلی و مولفه های آن (رضایت شغلی و تعهد سازمان) و ماندگاری منابع انسانی در دانشگاه بیرجند میباشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، توصیفی _ پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان دانشگاه بیرجند میباشد که از بین آنها تعداد 150 نفر با استفاده از نمونه گیری قضاوتی انتخاب شدند. به منظور آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، بین نگرش شغلی و مولفه های آن و ماندگاری کارکنان رابطه مثبت و معنادار قوی وجود دارد .(r=76) همچنین، توزیع فروانی مربوط به نظام نگهداشت، نگرش شغلی و مولفه های آن از دیدگاه کارکنان جامعه مورد مطالعه نشان داد که نظام نگهداشت از دیدگاه حدود 50 درصد پاسخدهندگان دارای وضعیت مطلوب میباشد؛ اما وضعیت نگرش شغلی و مولفه های آن از نظر حدود 71 درصد پاسخ دهندگان مطلوب نیست و نیاز به توجه بیشتری از سوی مسئولین سازمان دارد.

کلیدواژه ها:

ماندگاری منابع انسانی ، نگرش شغلی ، نیروی انسانی ، رضایت شغلی ، تعهد سازمانی