نور در معماری و کیفیت بخشی آن در فضاهای سنتی

خورشید از دیرباز به عنوان منبع لایزال نور و انرژی بی هزینه برای بشر مطرح بوده واز دیگرسو بهره مندی از نور طبیعی برای سلامت جسمی وروانی انسان حیاتی بوده و هست .از این رو بهره برداری موثر و بهینه ازاین انرژی و نور طبیعی در بنا ها علاوه بر کاهش مصرف سوخت باعث تامین نیاز های زیست محیطی و روانشناختی انسان نیز می شود .از این دیدگاه معماری سنتی ایران شامل دستاورد ها و تجربیات بسیار غنی است که نیاز به بازشناسی و معرفی به جامعه معماری ایران و جهان دارد .علاوه یکی از چالش های معماری امروز ما این است که آیا با حضور نور و رنگ در فضا باید به شکل کمی برخورد کرد یا کیفی به عبارت دیگرآیا حضور نور طبیعی در معماری می تواند معنایی فراتر از فقط روشنایی داشته باشد.در مقاله پیش رو نویسندگان تلاش میکنند با بررسی و شناخت بهتری از تاثیرات نور طبیعی و رنگ در شکل گیری فضاها، توزیع نور در فضا های سنتی دست پیدا کنند و از این طریق ارتباطی بین کیفیت فضایی و نورگیری فضا های زیستی پایداری که سال ها مسکن پیشینیان ما بوده بیابند و این امر الهام بخش معماران معاصر ما در ارتقا و افزایش کیفیت نوری فضا های معماری با عملکرد امروزی و در نتیجه خلق فضا هایی پایدار و با کیفیت از نظر نور باشیم

کلیدواژه ها:

نور ، صرفه جویی در مصرف انرژی ، معماری سنتی