سنجش تاب آوری کلان شهرها در برابر زلزله؛ مطالعه موردی کلان شهر اهواز

در سرتاسر جهان، کشورها به طور فزاینده ای در حال شهری شدن هستند. هنگامی که بلایای طبیعی روی می دهد، شهرها با خطرهای بیشتری مواجه هستند. یکی از حوادث طبیعی که انسان ها با آن مواجه بوده اند؛ وقوع زلزله است. تاب آوری شهری اصطلاحی است که برای اندازه گیری توانایی یک شهر و برای بهبود از یک بلا به کار می رود؛ هدف اصلی این تحقیق سنجش تاب آوری کلان شهر اهواز در برابر زلزله می باشد. بنابراین سوال مطالعه این است که وضعیت سنجش تاب آوری در برابر زلزله در کلان شهر اهواز چگونه است. ماهیت تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی است. اطلاعات مورد نیاز در دو مرحله از طریق مطالعه و استخراج از منابع موجود در دسترس و آراء خبرگان گردآوری شد؛ در انتها با استفاده از روش دلفی ادغام گردیدند. پس از استخراج شاخص ها وزن شاخص ها با استفاده از مدل چند متغیره (FAHP) بدست آمد؛ سپس به وسیله نرم افزار GIS مدل semivariogram تجزیه و تحلیل گردیدند. تحلیل یافته ها نشان می دهد در بین شاخص های تحقیق بیشترین ارزش وزنی را شاخص مسکونی با وزن 0/299 دارد بعد از آن شاخص های آموزشی، تجاری، مذهبی، اداری، درمانی به ترتیب با اوزان 0/149، 0/139، 0/1382 و 0/1380، 0/136 اولویت های بعدی را به خود اختصاص داده اند. و در بین سنجه های تحقیق بیشترین ارزش وزنی را سنجه ی گسل اصلی با وزن 0/507 دارد بعد از آن سنجه های گسل فرعی و کانون زلزله به ترتیب با اوزان 0/252، 0/241 اولویت های بعدی را به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

سنجش ، تاب آوری ، کلان شهر ، زلزله ، اهواز