بررسی اثر عسل اسطوخودوس بر میزان اتصال استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین ( MRSA ) به فیبروبلاست انسانی

بیان مسئله: فیبروبلاست، اصلی ترین سلول درم و یکی از اجزای سلولی کلیدی در فرایند التیام زخم است و در ایجاد مقاومت مکانیکی و خاصیت ارتجاعی پوست نقش مهمی دارد. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس عامل اصلی عفونت های پوستی است و فیبروبلاست را درگیر می کند لذا مقابله با این باکتری جهت حفظ سلامت پوست حائز اهمیت می باشد. هدف پژوهش: این پژوهش به منظور دستیابی به روشی مناسب جهت کنترل اتصال و ورود باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به سلول های فیبروبلاست صورت گرفته است. روش و چگونگی انجام پژوهش: برای تهیه کشت سلول فیبروبلاست، 510 فیبروبلاست در هر چاهک پلیت 24 خانه ای ته صاف ریخته شد و به مدت 24 ساعت در انکوباتور 2CO دار قرار داده شد. سپس سلول ها با غلظت های مختلف عسل اسطوخودوس به همراه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس تیمار گردیدند. پس از گذشت 24 ساعت با حذف محیط فوقانی و شتشوی تمامی چاهک ها، سلول ها، تریپسینه و به هر چاهک 500 میکرولیتر محلول تریتون X-100 با غلظتی مشخص اضافه شد. 100 میکرولیتر از رقت تهیه شده به پلیت حاوی نوترینت آگار منتقل و به صورت چمنی کشت داده شد. در نهایت تمامی پلیت ها در دمای 37 درجه سانتیگراد گرما گذاری شدند و تعداد کلنی ها در سطح تمامی پلیت ها شمارش و میانگین آنها به دست آمد. یافته ها و نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد که تنها غلظت های 100 ، 1000 و 2000 میکروگرم در میلی لیتر از عسل اسطوخودوس سبب کاهش معنادار اتصال باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به رده ی فیبروبلاست انسانی نسبت به گروه های کنترل شدند. بنابراین عسل اسطوخودوس میزان اتصال استافیلوکوکوس اورئوس به فیبروبلاست انسانی را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

عسل اسطوخودوس ، اتصال ، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین ، رده فیبروبلاست انسانی