رابطه بین هوش سازمانی و عملکرد سازمانی با میانجی گری خلاقیت (مورد کاوی: دانشگاه تهران)

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش سازمانی و عملکرد سازمانی با میانجی گری خلاقیت در میان کارکنان دانشگاه تهران بوده است. روش: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را، شامل کلیه کارکنان دانشگاه تهران و روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری طبقه ای ساده بوده است. ابزار جمع آوری داده، پرسشنامه های هوش سازمانی کارل آلبرشت، عملکرد سازمانی هرسی و گلدسمیت و پرسشنامه خلاقیت سازمانی رندسیپ بوده است که بین افراد نمونه توزیع و گردآوری شده است. آزمون های روایی و پایایی با استفاده از نرم افزار SPSS v22 انجام گردید و فرضیه های این پژوهش با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و با کمک نرم افزار Smart-PLS v2 مورد آزمون قرار گرفتند. یافته: نتایج حاکی از آن است که ضریب معناداری سه مسیر میان متغیرهای هوش سازمانی، خلاقیت و عملکرد سازمانی (به ترتیب 9.279، 6.382 و 2.218) از 1.96 بیشتر اند که این مطلب نشان دهنده این امر است که تاثیر مستقیم هوش سازمانی بر عملکرد سازمانی و همچنین تاثیر غیرمستقیم هوش سازمانی بر عملکرد سازمانی از طریق متغیر میانجی خلاقیت، در سطح اطمینان 0.95 معنادار بوده و باعث تایید هر 4 فرضیه پژوهش می شود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که تاثیر مستقیم هوش سازمانی بر عملکرد سازمانی و همچنین تاثیر غیرمستقیم هوش سازمانی بر عملکرد سازمانی از طریق متغیر میانجی خلاقیت، در سطح اطمینان 0.95 معنادار بوده و دارای رابطه مثبت معنادار می باشند.

کلیدواژه ها:

هوش سازمانی ، عملکرد سازمانی ، خلاقیت