کاربرد مدل فازی به منظور پهنه بندی خطر زمین لغزش درحوضه های آبخیز (مطالعه موردی حوضه اوغان استان گلستان)

یکی از گام های اولیه در مدیریت منابع طبیعی و برنامه های عمرانی، شناسایی و تهیه نقشه مناطق دارای پتانسیل خطر وقوع زمین لغزش است. هدف این پژوهش، ارزیابی مدل مبتنی بر منطق فازی در پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه آبخیز اوغان استان گلستان می باشد. بدین منظور ابتدا به وسیله عکس های هوایی، نقشه های زمین شناسی و بازدید میدانی، نقشه پراکنش زمین لغزش ها در حوضه تهیه شد و سپس نقشه هر یک از عوامل موثر در وقوع زمین لغزش از قبیل (ارتفاع، شیب و جهت شیب، سنگ شناسی، طبقات بارش، کاربری اراضی، فاصله از گسل، فاصله از آبراهه و حریم جاده) به عنوان لایه های اطلاعاتی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS تهیه و به منظور کاربرد مبتنی بر تئوری فازی در مدل استفاده گردید. پس از تعیین توابع عضویت برای هریک از عوامل تاثیر گذار در وقوع پدیده زمینلغزش، نقشه عوامل بصورت فازی شده و با تلفیق مبتنی بر استفاده از عملگرهای فازی در محیط نرم افزار ArcGIS نقشه پهنه بندی در چهار طبقه خطرکم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد تهیه شد. نتایج نشان داد که عملگر فازی گامای 0/5 با مقدار جمع کیفی Q3=1/17 بالاترین و عملگرهای OR ،And ،Sum با مقدار جمع کیفی کمتر از 0/039 پایین ترین دقت را نسبت به سایر عملگرهای فازی در پهنه بندی خطر وقوع زمین لغزش در حوضه آبخیز اوغان دارا می باشد

کلیدواژه ها:

پهنه بندی ، زمین لغزش ، مدل فازی ، حوضه اوغان ، استان گلستان