تناص قرآنی در مقامات حریری مطالعه موردی در مقامه السمرقندیه و الرازیه

بینامتنی حاصل رویکرد زبانشناختی از حوزه نقد جدید در ادبیات میباشد، که با نقض وجود متن پایدار، باعث آفرینش متن جدید میشود و هر متن ادبی تلاش میکند که متنهای دوره های مختلف را جذب کند و آنها را دگرگون سازد.حریری از برجسته ترین مقامه نویسان عصر عباسی است که از قرآن تاثیر بسیاری پذیرفت و از آیات و سور قرآنی به شکل گسترده و متفاوت در خلال مقاماتش بهره برده است که تنها از تطبیق نظریه بینامتنیت می توان به زیبایی های آن دست یافت. در این مقاله سعی میشود که رابطه بینامتنی بین دو مقامه (السمرقندیه و الرازیه) با قرآن کریم به صورت دقیق و همراه با ارائه شواهد مورد بررسی قرار گیرد. واضح ترین شکل بینامتنی قرآن با این دو مقامه حریری، به صورت نفی متوازی یا امتصاص صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، حریری ، مقامه ، بینامتنیت.