نانوانکپسولاسیون دو استرین سودوموناس فلورسنت (VUPF5 و VRU1) و بررسی پتانسیل بیوکنترلی آن ها در برابر فوزاریوم سولانی سیب زمینی

باکتری های محرک رشد گیاهی (PGPR) گروهی از میکروارگانیسم ها هستند که می توانند از طریق مکانیسم های متعددی موجب افزایش رشد گیاه و حفاظت از آن در برابر بسیاری از بیمارگرهای گیاهی شوند. نانو مواد به دلیل سطح بزرگ و اندازه کوچکی که دارند به عنوان کپسول برای حفاظت از سطح ، رهایش کنترل شده و در نهایت افزایش کارایی محصول مد نظر قرار می گیرند. نانوکپسولاسیون باکتری های آنتاگونیست گامی مهم در جهت افزایش کارایی این عوامل در شرایط نامساعد محیطی است. در این پژوهش تهیه نانوکپسولاسیون آلژینات-ژلاتین دو استرین باکتریایی جنس سودوموناس فلورسنت (T17-4, VUPF5) در حضور نانولوله کربنی و نانوذرات سیلیسیوم، در غلظت های مختلف ژلاتین انجام گرفت. میزان رطوبت، تورم، رهایش باکتری از کپسول در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که درصد رطوبت و تورم با افزایش غلظت ژلاتین افزایش می یابد. بررسی انالیز XRD و طیف FTIR نشان داد که هنگام افزودن ژلاتین به آلژینات سدیم تعامل الکتروستاتیک رخ می دهد. رهایش باکتری ها از کپسول تا روز 35 به صورت صعودی افزایش و پس از آن کاهش یافت. بالاترین کارایی کپسولاسیون در غلظت 1/5 درصد ژلاتین مشاهده شد که در استرین های T17-4 و VUPF5 به ترتیب 87/23 و 91/23 درصد بود. نتایج گلخانه ای نشان داد که استرین های باکتریایی در پوشش نانوکپسول توانایی بیشتری در کنترل بیماری فوزاریوم سولانی سیب زمینی داشته و افزایش فاکتورهای رشدی گیاه را در مقایسه با استرین باکتری بدون پوشش سبب شدند.

کلیدواژه ها:

باکتری های محرک رشد گیاهی ، پراش اشعه ایکس ، فوزاریوم سولانی ، نانوذرات سیلیسیوم ، نانولوله کربنی