تحلیل معناشناخت ی تعبیر حرف اضافه باء در گفتمان قرآنی

اصل معناشناسی تعبیر، به عنوان نقطه آغاز دانش نوظهور معناشناسی شناختی، قابلیت بسزایی در تبیین معنای دقیقی حروف اضافه داراست چه این اصل، بر تفاوت های عمیق موجود میان تعابیر گوناگون از یک موقعیت تاکید دارد. بدین تصور هدف نوشتار حاضر، تحلیل شناختی معنای باء براساس اصل معناشناسی تعبیر و تبیین مفهوم سازی های متفاوت این حرف در گفتمان قرآنی با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی است. بررسی داده های قرآنی بر این نکته اذعان دارد که براساس اصل معناشناسی تعبیر، کاربست حرف باء در هر آیه ای از آیات کلام مجید، بر مفهوم سازی معینی مبتنی شده است که این مفهوم سازی امکان جایگزینی این حرف را با دیگر حروف اضافه، نفی می کند.

کلیدواژه ها:

معناشناسی شناختی ، اصل معناشناسی تعبیر/مفهوم سازی ، حرف اضافه باء ، گفتمان قرآنی