بررسی نقش نقد محاکاتی با رویکرد سبک شناسی نقش گرا در شعر اخوان ثالث (م. امید)

دریای بیکران زبان و ادبیات فارسی مملو از درهای گرانبهایی است که هر یک به تنهایی انسان را قادر می سازد تا در پیکار زندگی، با استفاده و مدد جستن از میراث گذشتگان، سرفراز بیرون آید. از شعرا و نویسندگان کلاسیک و کهن بسیار سخن رفته است و دیری نیست که پژوهش در خصوص شعرای معاصر مورد توجه و مداقه قرار گرفته است. در این راستا دانش های سبک شناسی و نقد ادبی نیز به کمک آمده و به عنوان دانش های میان رشته ای به صورت ابزاری در دست پژوهشگران به آشکار نمودن زوایای پنهانی آثار شعرا و نویسندگان می پردازد. تاریخ نشان داده است که صاحبان زر و زور از بیان واقعیات از سوی هنرمندان ممانعت نموده اند و سعی در نابودی حقایق و خواست های آزادی طلبانه ملت داشته اند و بدیهی است در این فضا هنرمند قادر نخواهد بود بی پرده هنر خویش را عرضه و عقاید خود را صریحا بیان دارد. لذا برای بیان وقایع و رخدادهای پیرامون خود سعی می نمایند تا با استفاده از صنایع ادبی نسبت به انعکاس وقایع در آثار خویش اقدام نمایند. در این پژوهش سعی شده است که با نگاهی اجمالی به زندگی ادبی شاعر کهن سرای معاصر ایران مهدی اخوان ثالث (م. امید) به بررسی سه منظومه از اشعار او به نام های زمستان (از دفتر زمستان)، کاوه یا اسکندر (از دفتر آخر شاهنامه) و قصه شهر سنگستان (از دفتر از این اوستا) پرداخته و با استفاده از رویکرد سبک شناسی ساختارگرا نسبت به نقد محاکاتی منظومه های مذکور وی مبادرت ورزیده و ببینیم وی تا چه حد در بازتاب و انعکاس وقایع و رخدادهای پیرامون عصر خویش موفق بوده است

کلیدواژه ها:

محاکات ، نقد ، مهدی اخوان ثالث ، زمستان ، کاوه یا اسکندر ، قصه شهر سنگستان