تبیین مفهوم ادبیات کودک بر اساس نظریه ی خواننده ی ضمنی

پژوهشهای علمی باید دقیق، قابل تعمیم و انعطاف پذیر باشند؛ در هر پژوهش این شرط مهم است که آزمایش موردنظر بهاندازه کافی تکرار شود تا امر تعمیم و استنباط امکانپذیر باشد.3 تا زمانی که تبیین و نقد ادبیات کودک بر پایه نظریه های عملی نباشد دستاوردهای آن ذوقی، شخصی و غیرقابل استناد خواهد بود. مسئله این پژوهش آسیبشناسی مفهوم سنتی ادبیات کودک است که کمترین وابستگی را به متن و اثر ادبی دارند و اغلب مفهوم کودک بیرون از اثر ادبی منظور میگردد و بیشتر بر مشخصه های برونی اثر ادبی استوارند. هدف از این پژوهش تبیین مفهوم ادبیات بر اساس مقوله خواننده ضمنی نظریه ساختارگرای دانش روایت شناختی است. بر اساس نتایج پژوهش مفهوم کودک بیشتر از آنکه در هنگام آفرینش اثر ادبی موردنظر باشد و اثری با قصد و نیت قبلی برای کودک آفریده شود در هنگام خوانش و استقبال کودک از اثر ادبی ظهور میکند. در هر اثری که دریکی از سه لایه متن (نویسنده-خواننده ضمنی، راوی-روایت نیوش و کنشگران)، شخصیت کودک حضورداشته باشد و چشمانداز کودک محاکات شود و با استقبال کودکان مواجه شود، آن اثر این بخت را یافته تا در زمره ادبیات کودک محسوب شود. استقبال مخاطبان در دوره ها و نسلهای مختلف ملاکی معتبر در ارزیابی ادبیات کودک محسوب میشود.

کلیدواژه ها:

ادبیات کودک ، خواننده ضمنی ، زاویه دید. لایه های ساختار داستان.