رابطه علی دلبستگی ناایمن و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد با میانجی گری هیجان خواهی در دانش آموزان پسر سال دهم دبیرستان های شهر اهواز

مقدمه: هدف پژوهش حاضر آزمون الگوی رابطه علی دلبستگی ناایمن و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق میانجی گری هیجان خواهی در دانش آموزان پسر سال دهم دبیرستان های شهر اهواز بود. در این مطالعه توصیفی- همبستگی، جامعه آماری را کل دانش آموزان پسر سال دهم دبیرستان های شهر اهواز تشکیل دادند که به روش تصادفی چند مرحله ای، 364 دانش آموز پایه دهم از بین نواحی یک و سه شهر اهواز به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس سبک دلبستگی ناایمن سیمپسون 1990 ، مقیاس هوش اخلاقی لنیک و کیل 2008 ، سیاهه هیجان خواهی آرنت ( 1994 ) و مقیاس ایرانی آمادگی برای اعتیاد زرگر 1385 استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیلمسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیر مستقیم از آزمون بوت استراپ در دستور کامپیوتری ماکرو پریچر و هیز استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی با داده ها برخوردار بود. به طور کلی نتایج نشان داد که در کل نمونه تمامی ضرایب مسیر بین متغیرها از لحاظ آماری معنی دار بودند. همچنین، مسیرهای مستقیم دلبستگیناایمن و هوش اخلاقی به هیجان خواهی نیز معنیدار بودند. علاوه بر این، نتایج نشان داد مسیرهای غیر مستقیم دلبستگی ناایمن و هوش اخلاقی با آمادگی به اعتیاد از طریق هیجان خواهی معنی دار بودند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که مدل پیشنهادی از نیکویی برازش خوبی برخوردار است و می تواند در شناخت عوامل تاثیرگذار در آمادگی به اعتیاد مفیدباشد. همچنین، این مدل می تواند به مثابه الگویی مطلوب برای تدوین برنامه های پیشگیری از اعتیاد مثمر ثمر باشد.

کلیدواژه ها:

آمادگی برای اعتیاد ، دلبستگی ناایمن ، هوش اخلاقی و هیجان خواهی