بررسی الگوی جهت گیری خانه های تاریخی در راستای ارائه طراحی اقلیمی فضاهای مسکونی معاصر(نمونه موردی شهر اصفهان)

خانه های تاریخی که در گذ شته ساخته می شد به دلیل رعایت ا صول طراحی بر ا ساس اقلیم عملکرد منا سبی دا شتهاند و به طور طبیعی انسان را از شرایط آب و هوایی سرد و گرم حفظ میکردند که تاثیر زیادی در کاهش مصرف انرژی ساختمانها داشته است. امروزه طراحی مسکن بارعایت اصول طراحی اقلیمی و جهت گیری مناسب یکی از شاخص های پایداری به حساب میرود. نمونه موردی استفاده شده در این پژوهش شهر اصفهان میباشد که در منطقه گرم و خشک واقع گردید است که با بررسی الگوهای طراحی و ساخت در کشور ایران، می توان به چگونگی شکلگیری ساختمان ها و شهرهای تاریخی با شرایط فرهنگی، توپوگرافی و آب و هوایی هر اقلیم پی برد که منجر به بهره برداری مناسب در آینده می شود. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی وتحلیلی میباشد که تاثیرپذیری فضاهای عملکردی از اقلیم این منطقه را با هدف الگوی معماری پایدار از گذشته درجهت استفاده در مساکن معاصر امروز بررسی میکند.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، انرژی ، جهتگیری ، فضای مسکونی