رویارویی با طاعون به عنوان جنگ افزار بیولوژیک

مقدمه: طاعون یک بیماری عفونی مشترک بین انسان و دام است. این بیماری در مقاطعی از تاریخ، جان بسیاری از انسان ها را گرفته و رعب و وحشت فراوانی آفریده است. هرچند دوره پاندمی های طاعون که در سالیان دور رخ می داد، به پایان رسیده است ولی هر ساله 1000-3000 مورد طاعون در سراسر دنیا گزارش م یشود و طغیان های کوچک در گوشه و کنار جهان رخ می دهد از آنجاکه باسیل یرسینیاپستیس به آسانی منتشر شده و از فردی به فرد دیگر منتقل می گردد، موارد مرگ زیادی به بار می آورد و با ایجاد وحشت، موجب از هم گسیختگی جامعه می شود، استفاده از آن به عنوان سلاح بیولوژیک همواره مورد توجه جنگ افروزان و تروریست ها قرار داشته و دارد. مواد و روش ها: مقاله فوق از نوع مروری است و در تدوین آن از جستجوی کتابخانه ای و اینترنتی در کتب و مقالات مربوطه منتشر شده در سال های 1975-2009 استفاده شده است. یافته ها: در رخدادهای طبیعی بیماری طاعون بیشتر به صورت طاعون خیارکی بروز می کند. در صورت تماس افراد با ترشحات خیارک ها، بیماری منتقل می شود. پنومونی بعد از شکل گیری خیارک بروز می کند که در آن صورت پنومونی طاعونی ثانویه رخ داده است. در این شرایط قطرات ترشحی دستگاه تنفسی بیمار حاوی باسیل است و افرادی که تماس نزدیک با بیمار دارند را گرفتارم یکند. هرگاه م کیروارگانیسم در خون بیمار کشف شود فرد مبتلا به سپتی سمی طاعون می شود. در حملات عمدی چهره غالب بیماری، پنومونی اولیه طاعونی است که با تب و سرفه بروز می کند. در پنومونی طاعونی، سرفه بیمار، طاعون را سرایت می دهد. مدت سرایت به حدی است که یک بیمار می تواند باسیل را به 18 نفر دیگر سرایت دهد. درمان به موقع قبل از 24 ساعت از شروع بیماری شانس زنده ماندن بیمار را افزایش می دهد. در صورت عدم درمان در زمان ذکر شده، امکان مرگ بیماران 100 % خواهد بود. شناسایی به موقع، درمان و کموپروفیلاکسی در تماس یافتگان، در کنترل بیماری بسیار اهمیت دارد. بحث و نتیجه گیری: با اینکه دوران بروز اپیدمی های هولناک طاعون به پایان رسیده ولی امکان بروز اپیدمی های عمدی وجود دارد که با شناسایی به موقع، درمان و کموپروفیلاکسی در تماس یافتگان، در کنترل بیماری بسیار اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

سلاح های بیولوژیک ، کموپروفیلاکسی ، طاعون