پیشگیری از بیماری های واگیر در مسافرت هاى هوایی

مقدمه: با نگاه به تاریخچه بیماری های عفونی در جهان مى توان ارتباط نزدیکی بین انتقال این بیماری ها با جابجایی و مهاجرت انسانها پیدا نمود. شاخص ترین مثال از گسترش جهانی این بیماری ها، اپیدمی طاعون خیارکی در قاره اروپا طی قرن 14 مى باشد. این اپیدمی سبب تلاش هایی جهت کنترل بیماری های قابل انتقال مربوط به مسافرت به طور غیر مستقیم گردید. مطالعات زیادی با هدف بررسی و شناخت خطر بیماری های اکتسابی از مسافرت هاى بین المللی انجام گرفت و یافته هاى حاصل از این مطالعات نشانگر افزایش بروز این بیماری ها بود. بررسی ها نشان مى دهند که در حدود دو سوم از تمام مسافر تهاى خارجی هیچگونه گزارشی دال بر ناخوشی در حین پرواز یا در محل اسکان پس از آن نشده است.تهویه کابین، جابجایی هوا را به میزان 20 تا 30 بار در ساعت فراهم مى سازد و مدرن ترین هواپیماها سیستم های جریان هوایی دارند که، 50 % از هوای کابین را به طور چرخشی به بیرون مى فرستند گردش مجدد هوا معمولا با عبور هوا از فیلترهای HEPA از نوعی که در اتاق هاى عمل و یا در بخش هاى ویژه بیمارستان استفاده ىگردد، انتخاب مى شود. اما انتقال عفونت ممکن است بین مسافرانی که در کنار هم نشسته اند، از طریق : عطسه، سرفه و یا لمس (تماس مستقیم) صورت گیرد. بیماری های واگیردار با سرایت بسیار بالا نظیر آنفلوآنزا، احتمال گسترش بیماری در هواپیما افزایش مى یابد (خصوصا در زمانیکه سیستم تهویه هواپیما بخوبی عمل نکند) 1990 Cossaretall بیش از 90 % از موارد ناخوشی در رابطه با مشکلات گوارشی بوده و مابقی علایم تنفسی را مطرح کرده اند، این عوارض خصوصا عوارض گوارشی، بیشتر با مسافرت به کشورهای فقیر از لحاظ بهداشت آب و غذا، در ماه هاى گرم سال و در مسافران بی تجربه، تعطیلات فشرده و توریست هاى جوان خصوصا بین 20 تا 29 سال دیده مى شود. نتیجه گیرى: با توجه به برنامه هاى پیشگیری مصوب در هر کشوری و هم چنین برنامه هاى پیشگیری مصوب توسط WHO می توان از انتقال بسیاری از این ناخوشى ها جلوگیری به عمل آورد. در این مقاله سعی شده با تاکید بر اپیدمیولوژی بیماری هاى قابل انتقال و روش هاى پیشگیری خصوصا برنام ههاى واکسیناسیون قبل از مسافرت، تلاش شود تا رضایتمندی و سلامت افراد در سفر فراهم گردد

کلیدواژه ها:

مسافرت هوایی ، واکسیناسیون ، پیشگیری ، بیماری های واگیر