تحلیل آثار جلال آل احمد با رویکرد فرانقش های نظریه نقش گرای هلیدی

این پژوهش تبیین و تحلیل چگونگی کارآمد بودن نظریه نقشگرای هلیدی در بررسی داستان مدیر مدرسه را دنبال میکند. دستور نقشگرا روش مناسبی برای تحلیل آثار ادبی از منظر اندیشگانی، بینافردی و متنی میباشد چرا که تحقق سه لایه سبکی به حساب می آید؛ به گونهای که هر الیه در ساخت خود بسامدهایی را به همراه دارد. این پژوهش با استناد به نظریه زبان شناسی نقشگرا و رهیافت گرایش دستور نظام مند هلیدی، به تحلیل و بررسی سبک داستان مدیر مدرسه پرداخته است. سوال پژوهش حاضر این است که نویسنده داستان مدیر مدرسه از کدام فرانقشهای هلیدی بیشتر استفاده کرده است فرضیه پژوهشگران این است که فرانقش اندیشگانی یا تجربی در این داستان پربسامدتر بوده است. پژوهش حاضر نشان میدهد در این داستان کاربرد فرایند مادی بیش از سایر فرایندهاست که در ساخت اندیشگانی، بسامد بالاتر فرایندهای رابطه ای و مادی نشان دهنده آن است که نویسنده آنچه در ذهن داشته به وسیله عوامل شناسا، ویژگی و کنش پذیر به خواننده القا کرده و سپس با آوردن فرایندهای مادی نوعی تهییج در مخاطب بوجود آورده است.

کلیدواژه ها:

دستور نقش گرای هلیدی ، مدیر مدرسه ، جلال آل احمد.