تحلیل تصویرنگاره های خسرو و شیرین براساس نظریه روایت شناسی ژرار ژنت

امروزه در ایران ادبیات داستانی قدمت دیرینه ای دارد. افسانه ها و قصه های عامیانه از دیرباز تا کنون جنبه تفریح و سرگرمی داشته و گاهی نیز به صورت سینه به سینه نقل می گردد و گاهی نیز با پارهای از وقایع تاریخی در هم می آمیزد. نوآوری و هنرنمایی در منظومه خسرو و شیرین آن را به یکی از شاهکارهای عرصهی ادبیات روایی تبدیل کرده است. این اثر که از نگاهی در شمار ادبیات داستانی قرار میگیرد دارای جلوه ها و زوایای هنری بسیار زیادی می باشد، که ضرورت تحقیق در آن احساس می گردد.دراین مقاله شیوه پژوهش بر اساس نظریه روایت شناسی ژرار ژنت ۱می باشد. ژرار ژنت، نظریه پرداز و ساختارگرا در دوران معاصر می باشد. این نویسنده و تحلیلگر فرانسوی با پشتوانه فکری از دو حوزه ادبی صورتگرایان روس و ساختارگرایان فرانسوی نظریه ادبی خود را با عنوان روایت شناسی بنیان نهاده است. در نظریه روایت شناسی ژنت اهم مطالب شامل تمایز داستان و روایت، سطوح گفتمان (مفهوم زمان و زیر شاخه های آن، وجه و لحن) و ترامتنیت می باشد که به شکلی گسترده و با جزئیات قابل توجه به آن می پردازد.هم چنین نظریه روایت شناسی ژنت دانش و اندوخته های مخاطب را در مورد وجوه روایت و نظام زمان افزایش میدهد.هدف اصلی در این مقاله تحلیل و برسی نگاره های خسر و شیرین بر اساس نظریه روایت شناسی ژنت می باشد. بر این اساس این پژوهش به شیوه ی کتابخانه ای و سند کاوی انجام میپذیرد و یافته ها نیز به روش توصیفی و تحلیلی ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

خسرو و شیرین ، تصویر نگاره ها ، روایت شناسی ، نظریه ژرار ژنت ، ساختار گرایی