ارزیابی شیوع خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی با شیوه ارزیابی سریع اندام فوقانی (RULA) در بین کارکنان اتاق عمل

مقدمه : اختلالات اسکلتی عضلانی در حال حاضر از جمله آسیب های گسترده شغلی در جهان به شمار می آیند. با توجه به شرایط کاری اتاق عمل این مطالعه به منظور ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی ، تعیین سطح اقدامات اصلاحی در پنج وظیفه بلند کردن و نگه داشتن اندام برای پرپ کردن ، ایستادن طولانی مدت، نگه داشتن رتراکتور، بلند کردن و جابجایی وسایل و تجهیزات اتاق عمل و کشیدن و هل دادن تجهیزات چرخدار در بین کارکنان اتاق عمل بیمارستان آموزشی شهر اصفهان انجام شده است. مواد و روش کار: در این پژوهش مقطعی 70 نفر از کارکنان اتاق عمل با روش سرشماری در فیلد جراحی عمومی، اعصاب، زنان، ارولوژی و ارتوپدی به وسیله پرسشنامه دموگرافیک و نوردیک مورد بررسی قرار گرفتند. پس از آنالیز وظایف در اتاق عمل، شاخص های ارگونومیک در چهار ناحیه کمر، شانه بازو، مچ دست دست و گردن توسط روش ارزیابی مواجهه QEC) محاسبه گردید شاخص های به دست آمده به عنوان معیاری برای مشخص ساختن وضعیت ارگونومیک و دسته بندی اولویت اقدامات اصلاحی به کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در spss ورژن 20 انجام شد. یافته ها: میانگین سن، سابقه کاری و ساعت کار ماهانه به ترتیب برابر با32±6سال ، 8±5سال و174±6 ساعت به دست آمد. نتایج حاصل از پرسشنامه نوردیک نشان داد که بیشترین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی مربوط به کمر (% 56/8 ) می باشد. آزمون های آماری نشان داد که بین وزن ،BMI، سابقه کاری و ساعت کار ماهانه با شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی رابطه معناداری وجود دارد(05/0> P). بالاترین سطح خطر مواجهه مربوط به فیلد جراحی ارتوپدی درفعالیت اول 57٪ ، فعالیت دوم 14 ٪، فعالیت سوم 71٪ ، فعالیت چهارم و فعالیت پنجم 14٪ بوده است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مشکل عمده ارگونومیک در بین کارکنان اتاق عمل در فیلد جراحی ارتوپدی می باشد و انجام مداخلات ارگونومی جهت کاهش و یا حذف پروسیجر نامطلوب ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

کلید واژه: اتاق عمل ، اختلالات اسکلتی- عضلانی ، پرسشنامه نوردیک ، ، روش ارزیابی مواجهه ، QEC