ارزیابی قابلیت پیاده مداری محلات مسکونی (مطالعه موردی: منطقه 4 کلان شهر تهران)

محیط های مصنوع وپتانسیل های موجود درآن برای ترغیب پیاده روی با توجه به مزایای فراوان فعالیت بدنی در کیفیت زندگی و سلامتی شهروندان ، اهمیت زیادی پیدا کرده است. اگر محیط های مصنوع در الگوهای فعالیت بدنی اثرات مثبتی داشته باشند، ماهیت تقریبا دائمی آنها پتانسیل مناسبی برای ایجاد رفتارهای فعالیت بدنی برای کلیت جامعه در گذر زمان می باشد.این مطالعه با هدف اصلی سنجش قابلیت پیاده مداری محلات مسکونی در منطقه 4 شهر تهران انجام گردید. روش تحقیق کمی و تحلیلی است و به منظور سنجش قابلیت پیاده مداری محلات از مدل فرانک استفاده گردید که ترکیبی از چهار شاخص تراکم مسکونی، اختلاط کاربری، پیوستگی شبکه معابر و سطح خرده فروشی می باشد. جهت تحلیل از نرم افزار Arc Gis و مدل هایی مانند هرفیندال – هریشمن و روش استاندارد سازی Z SCORE استفاده گردید. محللت 24 گانه منطقه مورد براساس شاخص پیاده مداری در سه طبقه پیاده مداری پایین ، متوسط و بالا سطح بندی گردید که نتایج حاصل نشان داد محلات 13، 24،23،21،18،16،15،14 قابلیت پیاده مداری پایین ، محلات 4، 6، 7، 8، 17، 19، 20، 22 قابلیت پیاده مداری متوسط و محلات 1، 2، 3، 5، 9، 10، 11، 12 قابلیت پیاده مداری بالایی دارند.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، محلات مسکونی ، مدل فرانک ، تهران