بررسی موانع ارتباط علوم اجتماعی و صنعت

برای د ستیابی به تو سعه در بخشهای مختلف جامعه ازجمله صنعت نیازمندایجاد دانش و مهارتهای لازم در نیروی انسانی هستیم. رشته های آموزش عالی ازجمله علوم انسانی و علوم اجتماعی به عنوان یکی از شاخه های آن نقش اصلی را در کسب دانش و مهارت نیروی انسانی دارند. هدف از این مقاله بررسی موانع ارتباط بین علوم اجتماعی و صنعت است. این پژوهش با روش اسنادی مهم ترین موانع ارتباط علوم اجتماعی و صنعت را تجزیه و تحلیل می کند. در این روش با استفاده از متون و اسناد مرتبط با موضوع مورد مطالعه به تحلیل و دسته بندی مهم ترین عوامل موانع ارتباط علوم و صنعت پرداخته شد.یافته های پژوهش بیانگر این ا ست که ارتباط علوم اجتماعی و صنعت با موانع مهمی همراه است. این موانع به دو بخش کلان و خرد تقسیم بندی شده اند. در بخش کلان، مواردی چون بی توجهی به نقش علوم اجت ماعی و تحص یلکرد گان این حوزه در بر نا مه ریزی بخشهای جامعه، بحران مشروعیت علوم اجتماعی در ایران، ضعف مبادلات علمی بین مراکز علمی و تحقیقات داخلی و خارجی، متقاضی نبودن صنعت برای خدمات علوم اجتماعی، عدم اعتمادبخش صنعت به علوم اجتماعی و نتایج پژوهشهای آنان، از مهمترین موانع در ارتباط علوم اجتماعی با صنعت در بخش کلان بودند. در بخش خرد غیرکاربردی بودن مفاهیم نظری در علوم اجتماعی موجب شده تا این رشته نتواند در عر صه های مختلف نقش ایفا کند. اهمیت پیوند علم اجتماعی و دیگر بخشهای جامعه ازجمله صنعت ازآنجایی است که علم اجتماعی به شکل کاربردی، مدلهای مشاورهای که در قالب چاره جویی مفید است ارائه میکند و برای تعیین شکست استراتژیهای خاص یا موفقیت در دستیابی به هدفهای موردنظر دیدگاه های تحلیلی ارائه میکند. توجه به این امر، همچنین غنی سازی حوزه اجتماعی در قبال بخش صنعتی میتواند منجر به بهبود بخش صنعت در جهت پیشبرد جامعه شود.

کلیدواژه ها:

علم اجتماعی ، صنعت ، توسعه ، آموزش.