طراحی در بافت های تاریخی و حس مکان

در رابطه با طراحی در بافت های تاریخی و حس مکان روش های بسیار گسترده ای وجود دارد که در این مقاله به برخی از آنها معایب و محاسنشان اشاره می کنیم و اصول سازگاری میان افزاها بیان می شود: متفاوت با قدیم و سازگار با مصالح، اشکال، اندازه، تناسب، حجم وتوده تاریخی جهت حفظ یکپارچگی بافت وحفاظت ازسرمایه های تاریخی و محیطاطراف آنها . ودر بررسی چهار استراتژی آقای سیمز برای افزودن به بافت تاریخی، با مفاهیم افتراق ، سازگاری ، درک مکان و درک زمان روبرو می شویم. اگر ما به بافت شهری تاریخی توجه بیشتری نسبت به ساختمان ها به صورت مستقل و تنهایی داشته باشیم و فراتر از یک نگرانی وسواسی نسبت به تقدم (گاه شماری) تاریخی بناها بیاندیشیم. انتخاب ما از ایناستراتژی ها می تواند وظیفه ما را بعنوان یک شهروند برای ساخت شهری زیباتر، مقبول وشایسته برآورده سازد. و با اتخاذ این رویه اخلاقی ما دیگر به دنبال معماری مکان خودمان نمی گردیم و مهم تر از آن معماری مکان ما می باشد.(حس مکان) ودر پایان خلاصه نتایج و استاندارد ها و موازین طراحی در بافت های تاریخی را فهرست وار بیان می کنیم.

کلیدواژه ها:

طراحی ، حس مکان و بافت های تاریخی