تدوین معیارهای طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد ارتقاء امنیت محیطی (CPTED)به منظور کاهش وقوع جرم (نمونه موردی منطقه دو مشهد)

در طول تاریخ، زندگی جمعی بیش از هر چیز، نیازمند برقراری امنیت بوده است. در هرم طبقه بندی نیازهای انسانی که توسط مازلو طراحی شده است، امنیت پس از نیازهای فیزیولوژیک، در جایگاه مهمی قرار دارد. با توجه به افزایش اقبال عمومی جهت زندگی در مجتمع های مسکونی، توجه به شاخص های محیطی مرتبط با مقوله امنیت در مجتمع های مسکونی ضروری به نظر می رسد. از این رو در این پژوهش سعی بر آن است با تطبیق مبانی نظری رویکرد جهانی پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیط (CPTED)، با ویژگی های مجتمع مسکونی به تدوین معیارهای عوامل محیطی موثر بر امنیت مجتمع های مسکونی دست یابیم. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و از ابزار کتابخانه ای و میدانی جهت جمع آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز تحقیق استفاده گردیده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه، مطالعه آمار و اسناد و نیز مصاحبه ساختارمند جمع آوری و در ادامه یافته های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در قالب جداول و نمودار جمع بندی شده است. در انتها نیز معیارهای پیشنهادی در راستای طراحی مجتمع های مسکونی با رویکرد ارتقاء امنیت محیطی (CPTED) با تاکید بر کاهش وقوع جرم در قالب مدلی مفهومی ارائه می گردد. بررسی یافته ها نشان می دهد از میان مولفه های موجود، مولفه های قلمروگرایی ، کنترل دسترسی و نظارت به ترتیب بیشنرین تاثیر را در کاهش وقوع جرم در مجتمع مسکونی دارند.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، امنبت ، کاهش جرم ، CPTED ، مشهد