بررسی فقهی حقوقی ماده66منشور حقوق شهروندی

انسان خودرا اشرف مخلوقات ودارای شرف وکرامت وحیثیت می داند در دین اسلام برای کرامت وحیثیت وحقوق شهروندی انسانها جایگاه بسیاروالایی رادرنظر گرفته است که درآیات وروایات بسیاری احترام به انسانیت وبه خصوص مومن راازجمیع محترمات بالاتر وریختن آبروی اوازجمله گناهان کبیره برشمرده است.اعاده حیثیت عبارت است ازبازگرداندن اعتبار،آبرووحقوق سلب شده ازبزه دیدگان(کلیه کسانی که دیگران حیثیت آنهارازایل کرده اند)ومجرمین ورفع کلیه محرومیتهای حقوق اجتماعی وآثارناشی ازمحکومیت قطعی کیفری پس ازاجرای مجازات درمدت معین ازسابقه محکوم علیه به صورتی که درقانون پیش بینی شده است اعاده حیثیت درواقع جبران خسارت معنوی واردبه اشخاص است ودراصل 171قانون اساسی وماده 25قانون مجازات اسلامی مورد توجه واقع شده است . اعاده حیثیت غالبا دردومعنای عام وخاص به کار می روددرمعنای عام اعاده حیثیت به معنای بازگرداندن اعتبار وآبروی خدشه دارشده یک شخصیت حقیقی یا حقوقی است.اعاده حیثیت خاص برگرداندن حیثیت سلب شده ازمحکومان است دراین مفهوم منظور ازحیثیت ،اهلیت وصلاحیت قانونی است وهدف از اعاده حیثیت برطرف کردن محرومیتها وممنوعیت های اعمال شده به محکوم علیه است.دراین مقاله سعی برآن شده اعاده حیثیت محکومان ومتهمان به استنادماده66منشورحقوق شهروندی بررسی شوددلایل وراهکارپهای اعاده حیثیت به هردوقشر ازبعدفقهی حقوقی مورد بررسی قرارگیرد. .

کلیدواژه ها:

اعاده حیثیت ، متهم ، محکوم