بررسی هویت ملی مذهبی جهانی ادبیات پایداری در دیوان ملک الشعرای بهار

ادبیات پایداری، نوعی از ادبیات متعهد و ملتزم که از طرف مردم و پیشروان فکری جامعه در برابر آنچه حیات معنوی و مادی آن ها را تهدید می کند به وجود می آید که ملتزم به آموزه های دینی و تعالیم قرآنی است و مردم، تحولات اجتماعی و پیشروان فکری جامعه در آن نقش دارد. ادبیات پایداری در طول تاریخ و در کشاکش تهاجم قدرت ها و تدافع جوامع سلطه ناپذیر، همواره به مثابه ابزار و سلاحی بازدارنده رخ نموده و موجبات احیاء، تداوم و بقای فرهنگی جوامع مورد هجوم یا تحت سلطه را فراهم آورده است. ادبیات پایداری با توجه به مقتضیات ظهورش می تواند متفاوت با دوره ی دیگر باشد چنان که در یک برهه تاریخی نوع ادب معترض، افشاگر و هشداردهنده و در دوره ای دیگر نوع ادب عارفانه و زاهدانه و در روزگاری دیگر ادب سوگ و مرثیه را در مجموعه ادبیات پایداری به حساب می آوریم طبق نقل و قول ژان پل سارتر در مورد ادبیات ملتزم غرض از ادبیات، تلاش و مبارزه است. تلاش و مبارزه برای میل به آگاهی برای تحری حقیقت وبرای آزادی انسان. یکی از دغدغه های اصلی نویسندگان و شاعران این نوع ادبیات، بی هویتی نسلی است که رفاه غربت آن ها را از درد و رنج ملت خویش غافل کرده است.

کلیدواژه ها:

هویت ، ملی ، مذهبی ، جهانی ، ادبیات پایداری