بررسی رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و دلبستگی شغلی در شعب تامین اجتماعی استان سمنان

هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه بین توانمندی روانشناختی با میزان دلبستگی شغلی در شعب تامین اجتماعی استان سمنان است. روش تحقیق بکارگرفته شده از نوع توصیفی پیمایشی و حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی از جامعه آماری تحقیق، که شامل کلیه پرسنل اعم از رسمی و پیمانی و شرکتی شعب تامین اجتماعی استان سمنان است، محاسبه گردید. ابزار مورد استفاده پژوهش، دو پرسشنامه استاندارد میشرا و اسپریتزر جهت سنجش توانمندی روانشناختی و پرسشنامه لادال و کنجر جهت ارزیابی میزان دلبستگی شغلی است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون،آزمون Tتک متغیره و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافته های آماری حاصل از پرسشنامه ها نشان میدهد که دلبستگی شغلی با میانگین( ( 3/261 و توانمندی روانشناختی با میانگین (3/040) در سازمان ازسطح نسبتا0 مطلوبی برخوردار هستند. همچنین نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که توانمندی روانشناختی و دلبستگی شغلی در بین کارمندان شعب تامین اجتماعی استان سمنان از رابطه نسبتا قوی و معناداری برخوردار است.نهایتا0 نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد که از بین متغیرهای توانمندی روانشناختی، چهار عامل معنی داری، اعتماد، خودمختاری وشایستگی با تغییرات نمرات دلبستگی شغلی رابطه معنیدار دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، دلبستگی شغلی(درگیری شغلی) ، شعب تامین اجتماعی استان سمنان