تاثیرتوانایی های ادراک بر مفهوم بخشی (خوانش) معماری از منظر نشانه شناسی (نمونه موردی: مطالعات معماری و شهرسازی اصفهان-صفوی)

غنای محتوایی مطالعات معماری اسلامی- ایرانی منتج از قابلیت های فرهنگی این کالبد محتوایی بوده است. خوانش این محتوای کالبدی به عنوان نمودهایی از معماری اسلامی- ایرانی در دامنه مباحث نشانه شناسی قابل بررسی می باشد. امروزه توجه به فرهنگ در همه عرصه ها به ویژه در معماری و شهرسازی به عنوان یکی از دغدغه های دانشگاهیان و متخصصان مطرح گردیده است. این در حالی است که تاثیر توانایی های ادراک برآمده از فرهنگ، بر تداعی معانی کمتر مورد بررسی واقع شده است و واکاوی پیرامون آن حائز اهمیت می باشد. دانستن تاثیر این توانایی ها در خوانش معماری به عنوان راهنمایی برای ساختن مفهوم و کالبد ضرورت دارد. این مقاله در صدد است تا معنا گرایی در مطالعاتمعماری و شهرسازی اصفهان دوره صفویه را بر اساس توانایی های ادراکی یعنی روانی- فیزیولوژکی و روانی- اجتماعی در دامنه مباحث نشانه شناسی روز تبیین نماید. پژوهش حاضر به روش تحلیلی و اسنادی با بهره گیری از منابع موجود برای نخستین بار تاثیر عوامل فرهنگی را بر خوانش معماری خواهد دید. یافته های ناشی از این پژوهش بیانگر تفکیک مطالعات انجام شده به دو دسته مشخص مفهوم تا کالبد و کالبد تا مفهوم در معماری این دوره خاص می باشد.

کلیدواژه ها:

خوانش معماری ، ادراک معنا ، فرهنگ ، مطالعات معماری صفویه ، نشانه شناسی