رابطه استرس شغلی، خودکارآمدی تصوری و اشتراک دانش معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه استرس شغلی، خودکارآمدی تصوری و اشتراک دانش معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری، 162 نفر از معلمان زن مدارس دوره متوسطه و 843 نفر ازدانش آموزان دختر مدارس دوره متوسطه شهر بوئینزهرا بود که از این تعداد 107 معلم به همراه 265 دانش آموز شان انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استرس شغلی اسیپو (1987)، احساس خودکارآمدی تصوری موران و وولفولک (2001)، و اشتراک دانش بهلول (1394) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که خودکارآمدی تصوری و اشتراک دانش پیش بینی کننده قویتر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نسبت به استرس شغلی هستند. همچنین بین استرس شغلی معلمان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بین خودکارآمدی تصوری و اشتراک دانش معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نیز رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش مدیران و مسئولان آموزش وپرورش باید راهکارهایی را در جهت کاهش استرس شغلی معلمان به عمل آورند و همچنین راهبردهای لازم جهت ارتقاء و بهبود خودکارآمدی تصوری و اشتراک دانش معلمان صورت گیرد.

کلیدواژه های رابطه استرس شغلی، خودکارآمدی تصوری و اشتراک دانش معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان:

استرس شغلی ، خودکارآمدی تصوری ، اشتراک دانش ، پیشرفت تحصیلی