بررسی پتانسیل گیاه وتیور گراس برای کاهش شوری زه آب های کشاورزی

امروزه منابع محدود آب شیرین موجود در جهان بیش از پیش در معرض انواع آلودگی های میکروبی، شیمیایی قرار گرفته و انواع آلاینده های مختلف از طریق فاضلاب های خانگی، صنعتی و زه آب های کشاورزی به محیط زیست وارد می شوند. آب های شور، زه آب های شور کشاورزی و پساب های شور صنایع مختلف از جمله منابع آب نامتعارف هستد. استفاده مجدد از این منابع آب و یا تخلیه کنترل شده آنها به محیط زیستاز گزینه های مدیریتی منابع آب شور می باشد. تصفیه زیستی و گیاه پالایی یکی از روش های نوین، کارآمد و در عین حال ارزان قیمت شوری زدایی از منابع آب شور است. هدف از این پژوهش بررسی رفتار گیاه وتیور به عنوان یک گیاه مقاوم به شوری، در شوری های مختلف و همچنین بررسی میزان هدایت الکتریکی زه آب می باشد. این پژوهش در قالب یک طرح آزمایش کاملا تصادفی به شکل چند عاملی با مشاهدات تکراری در طی زمان انجام گرفت، تیمارهای آزمایش در سه سطح شوری (1، 10 و 14 دسیزیمنس برمتر) و دو سطح تراکم کشت گیاه (10 بوته و20 بوته وتیور) انجام شد. تغییرات پارامترهای هدایت الکتریکی و میزان رشد گیاه در زمان ماندهای 3، 7 و 14 روز اندازه گیری شدند. نتایج نشان دادند گیاه وتیور به خوبی در شوری 14 دسی زیمنس برمتر رشد نمود. تراکم های 10 و 20 بوته گیاه به دلیل رشد زیاد گیاه با هم تفاوت معنی داری ازنظر جذب آلاینده ها نشان ندادند. همچنین گیاه وتیور قادر است در مدت 14 روز هدایت الکتریکی زه آب را به میزان 15 % کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

شوری زدایی ، زه آب های شور ، گیاه پالایی ، وتیور گراس