فراوانی حضور و تراکم گونه های غالب و مضر در محدوده استقرار قفس های پرورش ماهی در منطقه جنوبی دریای خزر

وقوع شکوفایی جلبک های مضرو سمی در دریای خزر منجر به مطالعات در خصوص جلبک های دارای پتانسیل شکوفایی در این اکوسیستم گردید. در سال های اخیر فعالیت های آبزی پروری در دریای خزر (منطقه نوشهر) شکل گرفته و رو به توسعه است. با توجه به اثرات متقابل آبزی پروری و شکوفایی، هدف مقاله حاضر بررسی گونه های دارای پتانسیل شکوفایی اختصاصا در منطقه نوشهر می باشد. نتایج نشان داد که بیش از 70 درصد از گونه های غالب در فصول مختلف از سال های مورد مطالعه دارای پتانسیل ایجاد خطرات زیستی و زیست محیطی بصورت مستقیم و غیر مستقیم هستند. مقایسه درصد فراوانی حضور و درصد تراکم گونه های غالب نشان می دهد که هر چند درصد تراکم گونه های غالب و شاخص گونه ای در فصول مختلف دارای تفاوت بود، ولی بیشتر گونه ها در فصول مختلف با تراکم کم حضور داشتند و ممکن است که در صورت فراهم شدن شرایط مناسب (بخصوص دما وغذا) در فصول مختلف افزایش یابند. چنانکه گونه سمی و مضر (Pseudonitzschia seriata) علاوه برتثبیت در فصل زمستان، دوره افزایش تراکم آن به پاییز نیز گسترش یافت. دوره های زمانی افزایش تراکم تعدادی از گونه های مضر و سمی از قبیل Pseudonitzschia seriata، Cerataulina pelagica و Oscillatoria با دوره آبزی پروری در دریای خزر مطابقت دارد، لذا ضروری است که به منظور پیشگیری ازحوادث نامطلوب اکولوژیکی و اقتصادی، پایش منظم فیتوپلانکتون صورت گیرد و روش های اجرایی (از قبیل میزان ورودی مواد مغذی به اکوسیستم) به منظور کنترل جمعیت انواع مضر فیتوپلانکتون صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

فیتوپلانکتون ، شکوفایی ، آبزی پروری ، نوشهر ، دریای خزر