پیشگیری از تکرار جرم در بستر مداخلات بازپرورانه با تاکید بر الگوی بالینی اصلاح و تربیت

رشد روزافزون بزه در جامعه، ضرورت بهره گیری از تدابیر و وسایل پیشگیرانه را به عنوان یکی ازابزارهای سیاست جنایی در مبارزه با جرم و کنترل آن آشکار ساخته است. امروزه افزایش جمعیت زندانیانو نرخ رو به رشد جمعیت زنان و نوجوانان زندانی و وجود آسیب های مرتبط با این نهاد و متاسفانه تبدیلشدن آن به پارکینگ انسان ها و محلی جهت آموزش شیوه های نوین ارتکاب جرم و یا راه های فرار ازدستگیری، اهمیت نهاد زندان را برای مراقبت و نگهداری و اجرای برنامه های اصلاحی و تربیتی دو چنداننموده است. اگر تدابیر اصلاحی و تربیتی به عنوان پیشگیری کیفری، به درستی در دوران محکومیت بزهکاردر زندان، بر وی اعمال نشود، موجب می گردد که فرد زندانی پس از اتمام مدت حبس با همان تفکرناسالم قبلی به جامعه بازگردد و در نتیجه مجددا مرتکب جرم شود. تکرار کنندگان جرم نه تنها با استمرارفعالیت خویش، نظم و امنیت اجتماعی را در معرض مخاطره قرار می دهند، بلکه هزینه های گزافی را نیزبر اقتصاد عمومی و بودجه نظام عدالت کیفری تحمیل می کنند چرا که بیش از نیمی از مشتریان دستگاهعدالت کیفری را تکرار کنندگان جرم تشکیل می دهند.فلذا اصلاح و درمان بزهکار، ازجمله کارکردهای فایده گرای ضمانت اجرای کیفری محسوب می شود.اصلاح بزهکار، یعنی: لحاظ شخصیت مرتکب جرم در فرآیند عدالت کیفری به منظور متناسب کردن پاسخکیفری با نیازهای روانی، جسمانی و اجتماعی او. با این توضیح که در این دیدگاه جهت گیری کلیمجازات، از جنبه تنبیهی صرف به جنبه درمانی تغییر می کند.

کلیدواژه ها:

پیشگیری و کنترل جرم ، اصلاح و درمان ، زندان