شاهنامه و صفویان رواج اسامی شاهنامه ای در عصر صفوی

در دوره صفوی با اهمیتی که فرهنگ و زبان فارسی و هستی و هویت ایرانی پیدا کرد، توجه به شاهنامهو رواج فرهنگ و هویت ناشی از آن، گسترش بسیاری یافت. یکی از مسایلی که در آن تحول قابل توجهی بهوجود آمد، رواج اسامی شاهنامهای در دوره صفوی بود، با توجه به اینکه صفویان اولین دولت ملی پس از سقوط ساسانیان در ایران بودند، استفاده از اسامی ایرانی توسعه پیدا کرد، در این دوره پنج گروه اسامی را میتوان تشخیص داد که ریشه در فرهنگ اسامی شاهنامهای دارد. گروه اول: اسامی کاملا شاهنامه ای و ایرانی مانند: رستم، سام و ... گروه دوم: اسامی شاهنامه ای شیعی مانند: رستم علی ، بهرام علی، شاهحسین و ... گروه سوم: اسامی شاهنامهای ترکی مانند رستم بیک، رستم پاشا، فریدون خان و ... گروه چهارم: نامهای شاهنامهای و صرفا عربی (غیرشیعی) مانند عادل شاه، فرخ سلطان و ... گروه پنجم: اسامی شاهنامه ای ترکی مذهبی مانند: شاه علی خان، شاه ویرودی خلیفه و ... رونق این اسامی نشانگر توجه ویژه به شاهنامه در عصر صفوی و مردمی شدن این حماسه ملی و ایرانی است. نفوذ اسامی شاهنامه نه تنها در ایران، بلکه در هندوستان، ماوراءالنهر، آسیای صغیر و حتی شمال آفریقا و به نحوی شکلهایی از اسامی ایرانی و شاهنامه ای در اروپا نیز رواج یافته است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، نام های ایرانی ، ایران ، صفوی ، هویت ملی