بررسی نوستالژی در اشعار یدالله بهزاد کرمانشاهی

یکی از مباحث مطرح در نقد روانکاوی، مفهوم نوستالژی است. نوستالژی، غم غربت به سبب دوری از خانه،زادگاه و وطن، به یاد آوردن خاطرات فردی و اجتماعی و یا دلتنگی از یادآوری گذشته های زرین و شیریناست که در هر فردی بروز میکند. آنچه سبب غمیاد و دلتنگی در وجود انسانها میشود، جدایی از جایگاهاصلی، اوضاع واحوال اجتماعی، سیاسی و فرهنگنی و به طور کلی شرایط نابسامان زندگی کنونی است.ازآنجاییکه ادبیات تجلیگاه عواطف و احساسات پاک انسانی است، این حس ناخودآگاه در متون ادبی نمودیخاص دارد. هدف اصلی این پژوهش، ضمن شناخت دقیق مفهوم نوستالژی و مظاهر و نمودهای فردی وجمعی آن، بررسی و تحلیل نوستالژی دوران کودکی و جوانی، نوستالژی دوری از معشوق، نوستالژی از دسندادن دوستان و مشاهیر، نوستالژی برای وطن و اجتماع و... در سروده های یدالله بهزاد کرمانشاهی است.

کلیدواژه ها:

نوستالژی ، بهزاد کرمانشاهی ، دوران کودکی ، وطن ، اجتماع