بررسی رباعیات خیام از منظر گفتمان شناسی انتقادی با بهره گیری از مولفه های جامعه شناختی-معنایی گفتمان مدار

پژوهش حاضر کوششی است در چارچوب گفتمان شناسی انتقادی بمنظور تحلیل گزیده ای از رباعیات خیام با بهره گیری از الگوی تحلیلی یارمحمدی (1391). در این پژوهش، علاوه بر تحلیل کیفی 40 رباعی از رباعیات خیام، از روش های تحلیل کمی نظیر محاسبه فراوانی و آزمون مربع خی استفاده شده است. نتایج بررسی های کمی حاکی از آن است که در میان مولفه های گفتمان مدار، اظهار با قرینه فحوایی در مقایسه با اظهار با قرینه لفظی از فراوانی معناداری برخوردار است. امید است نتایج بدست آمده از این پژوهش راهگشایی در جهت ارایه الگوهای تحلیل گفتمان شناختی جامع در زنان فارسی باشد.