تهیه و ارزیابی نانوالیاف های الکتروریسی شده ی پلیکاپرولاکتون/کیتوسان و بهینه سازی نسبت حلال های اسید فرمیک و اسید استیک با استفاده از آزمون های مکانیکی

در مطالعه ی حاضر با توجه به قابلیت ترکیب چند پلیمر بصورت همزمان با هم در روش الکتروریسی، از این روش برای تولید نانوالیاف پلی کاپرولاکتون / کیتوسان بهره گرفته ایم. با توجه اهمیت نسبت حلال های مورد استفاده (اسید فرمیک/ اسیداستیک) برای پلیمرهای مذکور، به منظور دستیابی به الیاف یک دست و فاقد گره خوردگی می بایست بهینه سازی نسبت حلال در نانوالیاف های الکتروریسی شده پلی کاپرولاکتون / کیتوسان با استفاده از ارزیابی های مکانیکی نظیر مقاومت کششی و مقاومت در برابر پارگی و تصاویر SEM، برای کاربرد در شرایط دلخواه صورت پذیرد. با استفاده از آزمون مکانیکی (مقاومت کششی و افزایش طول در برابر پاره شدن) ویژگی فیزیک و مکانیکی نانوالیاف در نسبت های 50:50، 60:40 و 70: 30 اسید فرمیک / اسید استیک بر رسی شد که نانوالیاف با نسبت حلال 50: 50 بهینه بود و همچنین قطر آن ها در محدوده ی 190 نانومتر بود.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، اسید فرمیک ، اسید استیک ، الکتروریسی ، نانوالیاف.