ارزیابی تحقق پذیری طرح های شهری

درزمینه ارزیابی تحققپذیری طرحهای توسعه شهری به ویژه پروژههای طراحی شهری در ایران تاکنون اقدام قابل توجهی انجام نگرفته است. طرحهایی که تاکنون در قالب طراحی شهری ارایه شده اند، مورد ارزیابی و سنجش کیفیت قرار نگرفته اند.درعین حال وجه مشترک مطالعات را می توان در فرایند انجام تحقیق،و در نظر نگرفتن جایگاهی برای پروژههای طراحی شهری برشمرد، شهر تهران در چالش های اخیر دست به اقدامات متنوع و متعددی در انجام پروژه های شهری در راستای محورهای مختلف توسعه زده است که چهره و مناظر جدیدی را برای شهر ایجاد کرده است. آسیب شناسی انجام شده نشان می دهد ویژگی های مثبت و منفی بسیاری در این پروژه ها قابل بحث و بررسی است که می توان آن را در چهار گام بررسی کرد؛ تعریف پروژه، برنامه ریزی و طراحی، اجرای پروژه و ارزیابی و بازنگری به آن ها پرداخت. عدم توجه به اولویت ها و ضرورت های پیش بینی شده در طرح های بالادست و برنامه محور نبودن روند تعریف پروژه از آسیب های موجود در طرح های تهران است. همچنین عدم نیازسنجی در کنار امکان سنجی پروژه ها نیاز به لزوم یا ضرورت آن ها را مشخص نمی کند. در برنامه ریزی و طرح های پروژه ها، آسیب هایی درروند انتخاب مشاوران برنامه ریزی و طراحی و همچنین نظارت بر عملکرد آن ها وجود دارد. علاوه بر این پیوست های مختلف اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در برخی موارد از استقلال و استحکام لازم برخوردار نیستند. روند تصویب پروژه های شهری و ضعف در مشارکت های مردمی در فرایند تهیه و تصویب برنامه ها جز نقاط ضعف پروژه های تهران است. در بخش اجرا، عدم تبیین نظام تحقق پذیری و شفافیت پروژه ها مورد تحلیل و نقد است. درنهایت نیز در مرحله بازنگری و ارزیابی عدم وجود شاخص های ارزیابی و نیز فقدان سارمان ناظر بر این بازنگری از دیگر مسایلی هستند که نقاط ضعف و قوت این پروژه ها را مشخص می کنند. در این میان نقد و تحلیلی ساختاری در این فرایند می تواند به راهکارهایی برای ارتقای کیفی پروژه ها کمک کند.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، پروژه طرح های شهری ، تحقق پذیری ، آسیب شناسی ، فرایند ، تنزیل کیفیت