نقش آموزش شهروندی در تحقق حکمروایی مطلوب شهری

امروزه یکی از کارآمدترین سازوکارهای مدیریت شهری در ارتقاء و توسعه فرهنگ شهروندی و تحقق الگوی حکمروایی شهری، بهره مندی از فرایند آموزش می باشد. مدیریت شهری و به ویژه شهرداری ها علاوه بر وظایف خدماتی، دارای وظایف اجتماعی و فرهنگی همچون ترویج سبک زندگی، الگوی مصرف و آشنایی شهروندان با حقوق و وظایف خود در محیط شهری هستند. در این راستا یکی از مهم ترین و موثرترین ابزارها به منظور تغییر نگرش و بینش شهروندان نسبت به محیط شهری خود و محقق ساختن حکمروایی مطلوب شهری، آموزش شهروندی و توسعه آن است. عدم توجه به این مقوله مهم، موجب رکود نقش شهروندان در نظام مدیریت شهری و همچنین فراهم نشدن شرایط توسعه پایدار شهری خواهد شد. آموزش و توانمندسازی شهروندان برای ارتقای دانش، تقویت مهارت ها، کسب شیوه های صحیح زندگی اجتماعی و بروز رفتارهای مطلوب شهروندی از جمله مهمترین ضرورت های تغییر رویکردهای مدیریت شهری در ایران، همگام با تحولات جهانی قلمداد می شود. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با درک محدودیت ها و موانع برای تحقق الگوی حکمروایی مطلوب شهری در ایران و همچنین پر کردن خلا تحقیقات در این زمینه، از قابلیت های آموزش شهروندی به عنوان ضرورتی اجنتاب ناپذیر در نظام مدیریت شهری ایران استفاده نماید. یافته های پژوهش نشان می دهد، آموزش شهروندی می تواند با آگاه ساختن شهروندان نسبت حقوق شهروندی خود و افزایش روحیه مسیولیت پذیری اجتماعی و مشارکت فعالانه، بستر مناسب را برای شکل-گیری حکمروایی مطلوب شهری فراهم آورد.