فضای بازی به مثابه ابزاری در جهت رشد شخصیت کودک درون گرا

افراد درونگرا، کسانی هستند که توجه، علایق و دغدغه هایشان به احساسات، افکار و دنیای درونیشان معطوف است. مطالعات علمی نشان داده اند که ویژگی های رفتاری درونگرایی و برونگرایی بسیار متاثر از عوامل ژنتیکی است اما تربیت و پرورش کودکان نیز به همان اندازه اهمیت دارد. از سوی دیگر فرهنگ یک جامعه در زمینه ارزش های درونگرایی و برونگرایی بسیار موثر است در حالیکه در جامعه معاصر رفتارهای برونگرایی ارزشمند به حساب می آیند و در بیشتر موارد دیده می شود که ویژگی درونگرایی با خجالت، انزوا و گوشه گیری اشتباه برداشت می شود. توجه به ویژگی های فضایی مناسب برای افراد درونگرا از مواردی است که در پژوهش های حوزه برنامه ریزی و طراحی معماری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. یکی از فعالیت های مهم برای کودکان بازی است. کودکان درونگرا با زندگی درونی غنی خود، نیاز به بازی هایی برای تعریف چگونگی تعامل با اشیاء، افراد و ایده های جدید قبل از بکارگیری آنها در دنیای واقعی دارند. آن ها از طریق بازی می توانند ایده های خود را آزمایش کنند، مهارت های خود را گسترش دهند، تعارضات عاطفی را حل کنند، رفتارهای اجتماعی جدید را تعریف کنند و برای حل مشکلات مهارت بیایند. از این رو توجه به ویژگی های شخصیتی آنها در طراحی فضاهای بازی نیاز به پژوهش دارد. در این مقاله با بررسی ویژگی های شخصیتی افراد درونگرا با تمرکز بر کودکان در سنین یک تا هشت سالگی به ضروریتهای فضایی مربوط به فضای بازی برای این کودکان پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد شناخت محیط، تعامل با دیگران، همکاری و مدیریت روابط از اهدافی است که میتوان با ایجاد شرایط مناسب بازی به آن رسید.

کلیدواژه ها:

کودکان درونگرا ، فضای بازی ، رفتار های اجتماعی ، ژنتیک و تربیت