بررسی رابطه فرهنگ با توسعه سیاسی در سیستان 1330-1395

زمینه وهدف: عامل فرهنگ از جایگاه ویژه ای در توسعه برخوردار است. بی توجهی و کم توجهی به آن تمام برنامه های توسعه را با ناکامی مواجه خواهد ساخت. لذا هدف از این تحقیق بررسی اهمیت و رابطه فرهگ با توسعه سیاسی در سییستان بین سال های 1330 تا 1395 می باشد روش تحقیق نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی تحلیلی و پیمایشی می باشد نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر انتخاب و پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ 0/847 محاسبه و برای تجزیه و تحلیل آماری از نمر افزار AMOS,SPSS استفاده گردید. یافته ها: یافته های حاصل از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، 8 عامل را نشان داده که بعد اصلی تحت عنوان توسعه سیاسی را در منطقه سیستان پیش بینی و تبیین کردند. نتایج بیشترین تاثیر در تبیین بعد توسعه سیاسی مربوط به تحلیل عاملی مرتبه دوم نشان داد که مشارکت و سرمایه اجتماعی با بار عاملی 0/67 بیشترین تاثیر را در تبیین بعد توسعه سیاسی دارد. شاخص های نیکویی برازش بدست آمده و با توجه به مقدار نسبتا پایین شاخص های AGFI,GFI مدل ارایه شده با احتیاط مورد تایید قرار می گیرد. نتیجه گیری: مساله مهم در عدم توسعه فرهنگی در سیستان شاید بیشتین از هرچیزی توجه ساختار نظام برنامه ریزی که در مرکز قرار گرفته باشد، از این رو نیاز است که به عوامل زمینه ساز توسعه و عواملی که موجبات توسعه را فراهم می آورد توجه بیشتری معطوف گردد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، توسعه ، توسعه سیاسی ، سیستان ، تحلیل عاملی