نتایج استفاده از تکنیکهای مختلف در پرورش بره های وازده

این بررسی در بخش گوسفند بز موسسه تحقیقات علوم دامی کشور در سال 1382 انجام شده است.583 راس گوسفند از نژادهای مختلف سوفولک، مرینوس کیوسی(گوسفندان وارداتی)، سنگسری، قزل مغانی (بومی) در این بخش نگهداری میشوند.این نژادها یا بصورت خالص یا بصورت دورگه های سوفولک*مغانی، قزل*سوفولک کیوسی*قزل وجود دارند. بعد از شیرگیری(110-90 روزه گی) تمام بره ها(317راس) وزن شده مورد ارزیابی قرار گرفتند که33 راس از آنها وازده((%10 تشخیص داده شد.بره های وازده از لحاظ جثه کوچکتر لاغرتر ودارای پشم ژولیده نامرتب ظاهری افسرده هستند. بره های وازده به سه گروه تقسیم شدند.درگروه اول از شیر میش پنی سیلین واسترپتومایسین استفاده شد. درگروه دوم از محرک رشد غیر استروییدی با نام تجارتی زرانول استفاده شد.درگروه سوم از ویتامین ویتامین ویتامین سلنیت سدیم تزریقی استفاده گردید. در 45 روز مدت آزمایش این طرح هیچ گونه اضافه وزنن معنی داری بین سه گروه مشاهده نگردید. نتیجه گیری میشود که در صورتیکه بره هایی علایم وازده گی از قبیل لاغری، ضعف، کسلی غیرو نشان دهند نمیبایدجهت پروار بندی یا داشتی مورد استفاده قرار گیرند وپیشنهاد میشود که ذبح گردند.

کلیدواژه ها:

پروار بندی ، بره وازره ، زرانول ، پنی سیلین ، استرپتومایسین