مقایسه دو فرآورده خوراکی تزریقی مس در درمان کمبود مس در گوسفند

از یک گله 600 راسی گوسفند با سابقه آتاکسی آنزیوتیک در منطقه رامهرمز تعداد 180 راس میش تا ساله برای انجام مطالعه انتخاب به صورت تصادفی به گروه 60 راسی شامل گروه کنترل، گروه درمان خوراکی گروه درمان تزریقی تقسیم شدند. در زمان قوچ اندازی گروه دوم تحت یک بار درمان خوراکی با یک کپسول گرمی اکسیدمس وگروه سوم تحت یک بار درمان تزریقی با ادتای کلسیم- مس به میزان میلی لیتر برای 50 کیلوگرم وزن بدن به صورت زیرجلدی قرار گرفته گروه اول (کنترل) هیچگونه درمانی دریافت ننمود. سپس هر گروه در زمان قوچ اندزی، 2/5 ماه بعد در زمان بره زایی خونگیری شده غلظت مس سرم فعالیت سرمی سرولوپلاسمین مورد سنجش قرار گرفت. میانگین غلظت سرمی مس در مرحله اول خونگیری در هر گروه مورد مطالعه در حد میکرومول در لیتر یا کمتر بود که نشان دهنده کمبود عملکردی یا هیپوکوپروز در گوسفندان تحت مطالعه می باشد. مقایسه غلظت سرمی مس سرولوپلاسمین در مراحل مختلف خونگیری در گروه درمان خوراکی نشان می دهد که مراحل دوم سوم خونگیری دارای اختلاف معنی دار با مرحله اول خونگیری همچنین گروه کنترل می باشند ولی خود اختلاف معنی داری با یکدیگرندارند .(0,05> P) مقایسه غلظت سرمی مس سرولوپلاسمین در مراحل مختلف خونگیری درگروه درمان تزریقی نیز نشان می دهد که مراحل دوم سوم خونگیری دارای اختلاف معنی داری با مرحله اول خونگیری وهمچنین گروه کنترل می باشند((p<0.05 ولی خود اختلاف معنی داری با یکدیگر ندارند در این مطالعه اگر چه استفاده از ترکیبات خوراکی تزریقی مس سبب افزایش غلظت سرمی مس فعالیت سرمی سرولوپلاسمین در میش های آبستن گردید ولی غلظت سرمی مس در مراحل دوم سوم هنوز کمتر از سطح طبیعی می باشد در محدوده کمبود مرزی است.

کلیدواژه ها:

کمبود مس ، گوسفند ، درمان ، خوراکی ، تزریقی