بررسی اثرات هیستو مورفولوژی هیدروکسی پرولین کلاژن تیپ در تاندون آشیل در خرگوش

درمان ترمیم ضایعات آسیب های تاندونی یکی از مشکلات بالینی در انسان حیوانات است هدف از درمان آن ها بازگشت سریع تر به کارآیی موثر عضو می باشد. با توجه به محدودیت های التیامی تاندون نیاز مبرم به راهکارهای ترمیمی جدیدی می باشد.در این راستا نقش کلاژن تیپ که می تواند نقش مهمی در استحکام دوام التیام تاندون داشته باشد، در تاندون آشیل خرگوش مورد مطالعه قرار گرفت. روش کار در این مطالعه از 12 سر خرگوش نر نیوزیلندی با وزن 2/5 الی3 کیلوگرم استفاده گردید. این خرگوش ها بهدو گروه تایی-گروه آزمایش (I) گروه کنترل (II) تقسیم شدند، تحت بیهوشی عمومی ناحیه تاندون آشیل پای راست در تمام خرگوش ها برش داده شد با اسکالپل برش های طولی در تاندون ایجاد گردید. هر گروه مجددا به دو زیرگروه یک ماه سه ماه تقسیم گردید. ضایعه ایجاد شده در تاندون آشیل پای راست گروه آزمایش (I) با کامپوزیت کلاژن پر شد ولی آسیب ایجاد شده در گروه کنترل (II) بدون استفاده از بکارگیری موادی مورد مطالعه قرار گرفت. بعد از گذشت زمانی یک ماه سه ماه از تاندون ها نمونه گیری انجام نمونه ها از نظر هیستومورفولوژی میزان هیدروکسی پرولین بررسی شدند. میزان هیدروکسی پرولین تاندون در گروه های کنترل وآزمایش بعد از گذشت 30 روز 90 روز اندازه گیری شد این نتایج بدست آمد. نتایج میانگین میزان هیدروکسی پرولین تاندون سالم بعد از 30 روز بعد از 90 روز در گروه کنترل، مقادیر 85/41، 26/21 44/41 در گروه آزمایش مقادیر 96/71، 45/16 76/21 میلی گرم ماده خشک هیدروکسی پرولین بدست آمد. نتیجه گیری نتایج حاصله بعد از 30روز 90 روز در گروه های کنترل آزمایش نشان میدهد که اختلاف میزان هیدروکسی پرولین تاندون سالم التیام یافته در گروه آزمایش به طور معنیداری (p 0/05) کمتر از گروه کنترل است، که نشان دهنده افزایش میزان ساخت تجمع کلاژن در نسج تاندون گروه آزمایش تاثیر مثبت کلاژن تیپ از این نظر میباشد. همچنین در بررسی هیستومورفولوژی تاندون در هر دو گروه کنترل آزمایش، با گذشت زمان میزان بافت همبند تشکیل شده منظم شدن رشته های کلاژن بیشتر شده از میزان واکنش التهابی نیز کاسته شده است.

کلیدواژه ها:

کلاژن تیپ1 ، تاندون ، التیام