بیماری سندرم ویروسی تارا در میگوی پرورشی پنیوس نقش پرندگان در انتقال آن(TSV)

سندرم ویروسی تارا یک بیماری بسیار کشنده در میگو است که به خصوص میگوی پنیوس وانامی (Penaeus vannamei) را درگیر میکند. از آنجایی که اخیرا تولید پرورش میگوی پنیوس در کشور ما رواج یافته این میگوها وارد سبد غذایی ما شده اند لازم است تا در مورد بیماری مهمی که میتواند ضرر زیادی به استخرهای پرورشی میگوی پنیوس وارد کند ،آگاهی کافی داشته باشیم. عامل بیماری یک RNAویروس از خانواده پیکورنا ویروس ها میباشد. به آن بیماری دم قرمز هم میگویند که تلفات شدیدی در میگوی پنیوس میدهد.میزان مرگ میر معمولا بیش از 80 درصد است در 14 تا 40 روز اول دوره پرورش در استخرها میگوها را درگیر میکند. ویروس سویه دارد معمولا میگوهای جوان را مبتلا میسازد. بیماری فاز قابل تشخیص دارد فاز حاد انتقالی مزمن. در فاز حاد میزان تلفات به 95 درصد هم میرسد. میگوهای بیمار علایمی مانند بی اشتهایی ضعف شنای نامتعادل قرمز شدن رنگ دم را از خود نشان میدهند. از جمله نشانه های تشخیص بیماری دیدن میگوهای مرده یا در حال مرگ در تورهای مخصوصی است که برای بررسی روزانه از آنها استفاده میشود. تشخیص قطعی دیدن ضایعات هیستوپاتولوژیک خاصی است که پاتوگونومیک بیماری میباشند.پرندگان شکارچی علاقه زیادی به تغذیه از این استخرها دارند با مصرف میگوهای بیمار نقش مهمی را در انتقال بیماری از یک فارم پرورشی به فارم دیگر ایفاء میکنند. ثابت شده که مرغ های ماهی خوار دیگر پرندگان دریایی میتوانند نقش ناقل مکانیکی ویروس را داشته باشند.مرغ های ماهی خوار میتوانند به راحتی در استخرهای روباز پرواز کرده از میگوهای بیمار تغذیه کنند سپس با مدفوع کردن در آبهای اطراف بیماری را منتقل نمایند. بدین طریق حتی ممکن است ویروس از طریق میگوهای وحشی به میگوهای پرورشی موجود در استخرها منتقل شود. جلوگیری از ضرر اقتصادی که این بیماری میتواند به صنعت پرورش آبزیان کشور وارد کند تنها در سایه افزایش دانش دامپرشکان فعال در بخش پرورش آبزیان اتخاذ روش های مدیریتی مناسب امکان پذیر است.