جداسازی عامل عفونت جلدی در میگوی پرورشی Litopenaeus vannamei

باکتریهای موجود در استخر های مراکز تکثیر پرورش تاثیرات متفاوتی دارند در شرایط محیطی متفاوت می توانند ایجاد بیماریهای مختلفی نمایند ویبریو ها بیشترین درگیری باکتریایی را برای میگو ها ایجاد می نمایند.تلفات به علت ویبریوزیز هنگامی رخ می دهد که میگوها به وسیله عواملی از قبیل کیفیت بد آب، تراکم بالای ذخیره سازی، افزایش دمای آب تعویض کم آب تحت فشار قرار گیرند.نشانه های کلینیکی بیماری ویبریوزیز به دو صورت عفونت های موضعی عمومی دیده می شود. که عفونت های موضعی در لارو میگو به شکل جراحات موضعی قهوه ای یا تیره نکروز اندام ضمیمه حرکتی دیده می شود. در میگوهای جوان بالغ باعث آلودگی بافت کوتیکول بافت پوششی، دستگاه تنفسی بافت ضمیمه آن می شوند. همچنین باعث ایجاد جراحاتی به شکل نقاط سیاه قهوه ای در قسمت های مختلف بافت پوششی به ویژه در سطح پشتی می شوند. در ذخیره سازی انجام شده در سال 1386 برای مولدسازی میگوی سفید غربی در ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه بعد از بررسی انجام شده نمونه برداری از مولدین که همه بالای 18 گرم وزن داشتند علایمی از قبیل تیرگی زخمهای موضعی در قسمت پشتی تیره شدن رنگ عضلات، تورم به همراه عفونت شدید در ناحیه بند آخر دمی دیده می شد که پس از نمونه برداری کشت باکتریایی 94 درصد از باکتریهای جداسازی شده ویبریو درصد دیگر باکتری سدوموناس بود.در این مقاله به روشهای جداسازی باکتری شناسایی آن نوع بیماری که ایجاد می نماید همچنین نوع ضایعات ایجاد شده پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

عفونت جلدی بیماری ، ویبریو