بررسی تاثیر بیماری IHHNV بر میزان تولید در استخرهای پرورشی میگوی Litopenaeus vannamei
محل انتشار: شانزدهمین کنگره دامپزشکی ایران
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,432
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
THVC16_0228
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398
چکیده مقاله:
بیماری نکروز بافت خون ساز هیپودرم عفونی((IHHNV یکی از بیماریهای ویروسی مهم میگوی پرورشی می باشد که بسته به گونه میگو می تواند تلفات گوناگونی ایجاد نماید.به طوری که در میگوی گونه استیلی روستریس مناطق شرق اقیانوس آرام از پرو تا مکزیک تلفات شدیدی ایجاد نموده است.این ویروس در سال 1981 در قاره آمریکا در میگوهای استیلی روستریس وانامی شناسایی شد.ویروس IHHNV با ژنوم DNA تک رشته ای جزء خانواده پارواویروسها است که می تواند فقط میگوهای خانواده پناییده را آلوده نماید.((OIEنتایج منفی بروز بیماری نکروز بافت خون ساز هیپودرم عفونی در قاره آمریکا طی سالهای ده ه1990تا 1995نتایج منفی معنی داری داشته است.این ویروس برای میگوی استیلی روستریس بسیار کشنده است ولی برای میگوهای وانامی اصلاح شده نسبتا مقاوم هستند ولی ایجاد سندرم بدشکلی((RDS می کند معمولا منجر به معیوب بدشکل شدن کوتیکول (بخصوص کج شدن رستروم) رشد کند، غیر طبیعی بودن رشد تغییر شکل غیر طبیعی کوتیکول، ضریب تبدیل غذایی بالا ایجاد اختلاف سایز می نماید.وقتی تمام عوارض با هم توام می شوند بصورت تاثیر گذاری میزان برداشت را کاهش می دهد این اثرات وقتی که میگوها در سنین ابتدایی آلوده می شوند مشخص تر هستند این بدین معنی است که اگر میگوها در زمان پرورش درگیر این ویروس شوند میزان تاثیرات آن تلفات آن در حداقل ممکنه قرار دارد.در این مقاله با توجه به پرورش میگوی وانامی که در یکی از مزارع حله استان بوشهر در سال 1387انجام شد با توجه به میزان در گیری استخر آن مزرعه به بیماری نکروز بافت خون ساز هیپودرم عفونی بر آن شدیم که تاثیر این بیماری را بر میزان برداشت بررسی نماییم.نتایج حاصله با توجه به اینکه این میگوها عملا فقط 30 روز آخر دوره پرورش به این بیماری درگیر شده بودند در میزان برداشت استخر در گیر بیماری استخر عاری از بیماری اختلاف معنی داری نداشت اما ضریب تبدیل غذایی اختلاف معنی داری نشان می داد.
نویسندگان
وحید یگانه
پژوهشکده میگوی کشور-بوشهر
محمد افشارنسب
موسسه تحقیقات شیلات-تهران
عقیل دشتیان نسب
پژوهشکده میگوی کشور-بوشهر
امراله قاجاری
اداره کل دامپزشکی کشور دفتر بهداشت آبزیان