بررسی فاکتورهای موثر در طراحی مراکز تحقیقاتی و پژوهشکده ها با رویکرد افزایش خلاقیت پژوهشگران معماری

در دهه های اخیر برخلاف سنت های رایج دانشگاهی گذشته که آموزش معماری را فقط مبتنی بر تجربه و تمرین طراحی می دانسته اند، نیاز به پژوهش و تحقیق در زمینه های نظری، برقراری پیوند دیدگاه نظری با شیوه های جدید طراحی و شیوه ی کارگروهی در کارگاه ها، بیش از پیش آشکار شده است. پژوهشکده ها به عنوان یک عملکرد معماری و آموزشی- پژوهشی، می توانند به عنوان بستر برای گسترش و توسعه علم باشند. هدف اولیه از شکل گیری یک پژوهشکده معماری ایجاد بستری مناسب به جهت توسعه دانش معماری و رسیدن به راه حل های نوین جهت دستیابی به بهینه ترین طراحی ها به جهت پاسخگویی به نیازهای معماران و کاربران فضاها هست. از این روز این سوال مطرح می شود که شاخص های طراحی و ویژگی های کالبدی مراکز تحقیقاتی در پژوهشکده های معماری که بتواند شرایط لازم را برای افزایش خلاقیت و نوآوری پژوهشگران (معماران) فراهم آورد چیست و عوامل کالبدی موثر بر بروز خلاقیت و نوآوری کدامند هدف از این پایان نامه، شناخت فاکتورهای موثر بر خلاقیت از حیث جنبه های محیطی (داخلی و خارجی) و همینطور فردی بوده است. روش انجام تحقیق به صورت پرسشنامه بود. به این منظور از دانشجوهای تحصیلات تکمیلی معماری دانشگاه های احرار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، دانشگاه گیلان و راهبرد شمال پرسش به عمل آمد. این مطالعه بر روی 200 دانشجوی کارشناسی ارشد ورودی سال 1397 نیمه اول انجام شده بود. بر طبق فرمول کوکران از 131 نفر پرسش به عمل آمد و سوالات با استفاده از Google doc پخش و به صورت الویت بندی به عنوان راهبردهای طراحی معرفی گردید.

کلیدواژه ها:

مراکز تحقیقاتی ، پژوهشکده ، افزایش خلاقیت ، معماری ، فاکتورهای طراحی